Edwin Ozolin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edwin Ozolin
Эдвин Озолин
Ilustracja
Edwin Ozolin w 1960
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1939
Leningrad

Wzrost

184 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
srebro Rzym 1960 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa Europy
srebro Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 100 m
brąz Sztokholm 1958 sztafeta 4 × 100 m
Uniwersjada
złoto Sofia 1961 sztafeta 4 × 100 m
złoto Porto Alegre 1963 bieg na 200 m
złoto Budapeszt 1965 bieg na 200 m
srebro Porto Alegre 1963 bieg na 100 m
srebro Budapeszt 1965 sztafeta 4 × 100 m
Odznaczenia
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Edwin Sigizmundowicz Ozolin (ros. Эдвин Сигизмундович Озолин; ur. 12 lutego 1939 w Leningradzie[1]) – rosyjski lekkoatleta (sprinter) startujący w barwach Związku Radzieckiego, wicemistrz olimpijski.

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Boris Tokariew, Ozolin, Jurij Konowałow i Łeonid Barteniew) na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie[2].

Na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Gusman Kosanow, Barteniew, Konowałow i Ozolin). Na tych samych igrzyskach odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów[1]. Odpadł w półfinałach biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów oraz w eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie[3]. Zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Ozolin, Boris Zubow, Kusanow i Borys Sawczuk), a także odpadł w ćwierćfinale biegu na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio[1].

Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Ozolin, Amin Tujakow, Sawczuk i Nikołaj Iwanow) na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie, a w biegu na 100 metrów odpadł w półfinale[4].

Odnosił również sukcesy w sporcie akademickim. Zwyciężył w sztafecie 4 × 100 metrów na uniwersjadzie w 1961 w Sofii, a w biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1963 w Porto Alegre i na uniwersjadzie w 1965 w Budapeszcie. Zdobył również srebrny medal w biegu na 100 metrów w 1963 i w sztafecie 4 × 100 metrów w 1965[5].

Był mistrzem ZSRR w biegu na 100 metrów w latach 1955-1963 i 1966, w biegu na 200 metrów w 1960, 1961 i 1963, a także w biegu na 200 metrów przez płotki w 1963 i 1967[6]. Był również halowym mistrzem ZSRR w biegu na 100 metrów w 1964[7].

Był rekordzistą ZSRR w biegu na 100 metrów z czasem 10,2 s, osiągniętym 14 października 1962 w Taszkencie, a także wielokrotnym rekordzistą w sztafecie 4 × 100 metrów do wyniku 39,2 s (2 października 1965 w Paryżu)[8].

Później pracował jako trener, m.in. reprezentacji ZSRR (1982-1988) i Malezji (1992-2003)[9]. Jest profesorem nauk o kulturze fizycznej[10]. Jest autorem książki Спринтерский бег (Bieg sprinterski)[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Edvin Ozolin [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-01] (ang.).
  2. Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 121.
  3. Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 125 i 129.
  4. Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 132 i 137.
  5. World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-05-31] (ang.).
  6. Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-05-31] (ang.).
  7. Soviet Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-05] (ang.).
  8. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 17 i 194. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  9. Озолин Эдвин Сигизмундович (Ozolin Edvin Sigizmundovich) [online], lesgaft.spb.ru [dostęp 2020-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-31] (ros.).
  10. ...Почему в беге побеждают чаще темнокожие спортсмены?. „Аргументы и Факты”. [dostęp 2014-05-31]. (ros.). 
  11. Спринтерский бег [online], /mybook.ru [dostęp 2020-08-01] (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]