Efrem (Chwostow) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Efrem
	Metropolita kazański
Kraj działania	Carstwo Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 1613 ; Kazań
	Metropolita kazański
Okres sprawowania	1606–1613
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Chirotonia biskupia	do 1606

Efrem (zm. 16 grudnia^?/26 grudnia 1613) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1606 objął urząd metropolity kazańskiego po wyborze poprzedniego ordynariusza tejże eparchii, Hermogena, na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi^[1].

Brał udział w tłumieniu powstania Bołotnikowa w Kazaniu, przewodząc wojskom carskim^[2]. Następnie wspólnie z patriarchą Hermogenem wzywał do walki z polską interwencją w Rosji. Ostatni list Hermogena, zmarłego w lutym 1612 w więzieniu w Monasterze Czudowskim polecał mieszkańcom Niżnego Nowogrodu nakazał kontaktować się, także w sprawach dalszej walki, m.in. z metropolitą kazańskim^[3]. Po śmierci patriarchy Efrem został locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego^[4].

W 1613 brał udział w Soborze Ziemskim, który zdecydował o wyborze nowego cara – Michała Romanowa. 11 lipca 1613 Efrem koronował nowego władcę i w słowie wygłoszonym z tej okazji nakazywał mu chronić Rosyjski Kościół Prawosławny, szanować duchowieństwo, kochać naród i bronić kraju. Następnie wrócił do Kazania, gdzie zmarł w grudniu tego samego roku. Został pochowany w miejscowym monasterze Przemienienia Pańskiego^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Ефрем (Хвостов). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
↑ Andrusiewicz A.: Dzieje wielkiej smuty. Katowice: Śląsk, 1999, s. 244. ISBN 83-7164-070-6.
↑ Andrusiewicz A.: Dzieje wielkiej smuty. Katowice: Śląsk, 1999, s. 366. ISBN 83-7164-070-6.
↑ Andrusiewicz A.: Dzieje wielkiej smuty. Katowice: Śląsk, 1999, s. 367. ISBN 83-7164-070-6.

[ortho-1] Ефрем (Хвостов). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].

[2] Andrusiewicz A.: Dzieje wielkiej smuty. Katowice: Śląsk, 1999, s. 244. ISBN 83-7164-070-6.

[3] Andrusiewicz A.: Dzieje wielkiej smuty. Katowice: Śląsk, 1999, s. 366. ISBN 83-7164-070-6.

[4] Andrusiewicz A.: Dzieje wielkiej smuty. Katowice: Śląsk, 1999, s. 367. ISBN 83-7164-070-6.

[lt-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j p.o. zast. locum tenens

[1]

[2]

[3]

[4]

[A]

Metropolici Moskwy (1448–1589)	Jonasz (1448–1461) Teodozjusz (1461–1464) Filip I (1464–1473) Geronty (1473–1489) Zozym (1490–1494) Szymon (1495–1511) Warłam (1511–1521) Daniel (1522–1539) Joazaf (1539–1542) Makary (1542–1563) Atanazy (1564–1566) Filip II (1566–1568) Cyryl (1568–1572) Antoni (1572–1581) Dionizy II (1581–1587) Hiob (1587–1589)
Patriarchowie Moskwy (Pierwszy okres funkcjonowania) (1589–1700)	Hiob (1589–1605) Ignacy (1605–1606) (wykreślony pośmiertnie) Hermogen (1606–1612) Efrem (1612–1613^[A]) Jonasz (1613–1619^[A]) Filaret (1619–1633) Joazaf I (1634–1640) Józef (1642–1652) Nikon (1652–1666) Joazaf II (1667–1672) Pitirim (1672–1673) Joachim (1674–1690) Adrian (1690–1700) Stefan (Jaworski) (1700–1721^[A]) Świątobliwy Synod Rządzący (1721–1917)
Arcybiskupi i metropolici w okresie synodalnym (1742–1917)	Józef (Wołczański) (1742–1745) Platon (Malinowski) (1745–1754) Tymoteusz (Szczerbacki) (1757–1767) Ambroży (Zertis-Kamienski) (1768–1771) Platon (Lewszyn) (1775–1811) Augustyn (Winogradski) (1811–1819) Serafin (Głagolewski) (1819–1821) Filaret (Drozdow) (1821–1867) Innocenty (Wieniaminow-Popow) (1868–1879) Makary (Bułgakow) (1879–1882) Joannicjusz (Rudniew) (1882–1891) Leoncjusz (Lebiedinski) (1891–1893) Sergiusz (Lapidiewski) (1893–1898) Włodzimierz (Bogojawleński) (1898–1912) Makary (Niewski) (1912–1917)
Patriarchowie Moskwy (Drugi okres funkcjonowania) (od 1917)	Tichon (1917–1925) Piotr (1925^[A]) Sergiusz (1925–1926^[A]) Józef (1926^[A]) Serafin (1926–1927^[A]) Sergiusz (1927–1943^[A]) Sergiusz (1943–1944) Aleksy I (1945–1970) Pimen (1971–1990) Filaret (1990^[A]) Aleksy II (1990–2008) Cyryl I (2008–2009^[A]; od 2009)