French
DeutschEgano Righi Lambertini – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Kardynał prezbiter | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Nuncjusz apostolski we Francji | ||
| Okres sprawowania | 1969–1974 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | 25 maja 1929 | |
| Nominacja biskupia | 9 lipca 1960 | |
| Sakra biskupia | 28 października 1960 | |
| Kreacja kardynalska | 30 czerwca 1979 | |
| Kościół tytularny | S. Maria in Via | |
| Data konsekracji | 28 października 1960 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Egano Righi-Lambertini (ur. 22 lutego 1906 roku w Casalecchio di Reno, zm. 4 października 2000 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, kardynał, wieloletni pracownik służby dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie o głębokich tradycjach chrześcijańskich – wywodził się z niej papież Benedykt XIV. Po przyjęciu święceń kapłańskich 25 maja 1929 roku pracował najpierw jako wikariusz w rodzinnej archidiecezji, a następnie kontynuował studia w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego, oraz na Papieskiej Akademii Kościelnej. W 1939 roku rozpoczął pracę w watykańskiej służbie dyplomatycznej; był kolejno audytorem nuncjatury we Włoszech, radcą nuncjatury we Francji, chargé d`affaires w Kostaryce, radcą przedstawicielstwa papieskiego w Wielkiej Brytanii i pierwszym delegatem w Korei. Jan XXIII mianował go arcybiskupem tytularnym Doclei i osobiście udzielił mu święceń biskupich 28 października 1960 roku, powierzając mu zarazem funkcję nuncjusza apostolskiego w Libanie. W latach 1963–1967 był nuncjuszem apostolskim w Chile, następnie reprezentował Stolicę Apostolską we Włoszech, a od 1969 roku przez dziesięć lat był nuncjuszem we Francji. W uznaniu jego zasług władze francuskie wyróżniły go orderem Legii Honorowej. Na konsystorzu 30 czerwca 1979 roku Jan Paweł II podniósł go do godności kardynalskiej. W ostatnich latach życia służył Stolicy Apostolskiej współpracując z różnymi dykasteriami Kurii Rzymskiej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Grzegorz Polak, Warszawa: Edipresse, 2005, ISBN 83-60160-09-0, OCLC 62896569.