Egon Müller – Wikipedia, wolna encyklopedia

Egon Müller

Egon Müller (2018)
Pełne imię i nazwisko	Egon Ludwig Müller
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1948 Kilonia
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN Mistrzostwa świata złoto 1974 long track, indywidualnie złoto 1975 long track, indywidualnie złoto 1978 long track, indywidualnie złoto 1983 żużel, indywidualnie srebro 1980 long track, indywidualnie srebro 1984 long track, indywidualnie brąz 1976 long track, indywidualnie brąz 1977 żużel, pary brąz 1981 żużel, drużynowo brąz 1982 żużel, drużynowo brąz 1982 long track, indywidualnie

Egon Ludwig Müller (ur. 26 listopada 1948 w Kilonii) – niemiecki żużlowiec, występujący również na długim torze i na trawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczył siedem razy w finałach indywidualnych mistrzostw świata. Raz zdobył tytuł mistrzowski. Był to rok 1983 i finał w niemieckim Norden na torze Motodrom Halbemond, gdzie okazał się bezkonkurencyjny, zwyciężając z kompletem 15 punktów. Dwukrotny brązowy medalista drużynowych mistrzostw świata na torze w Olching (1981) oraz w Londynie na torze White City Stadium (1982). Trzykrotnie startował w finałach mistrzostw świata par, zdobywając w 1977 w Manchesterze brązowy medal. Ma na swoim koncie tytuły mistrza świata w wyścigach na długim torze w 1974 w Scheeßel, w 1975 w Radgonie, w 1978 w Mühldorf. Posiada w swoim dorobku także dwa srebrne medale: 1980 i 1984, oraz dwa brązowe, które wywalczył na torach w Mariańskich Łaźniach (1976) oraz Esbjerg (1982). Indywidualny Mistrz RFN z lat 1979, 1981, 1983, 1984, 1985.

Obecnie jest mechanikiem żużlowym. W przeszłości Egon Müller zajmował się silnikami żużlowymi Tomasza Golloba.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne Mistrzostwa Świata

• 1976 – Chorzów – 8. miejsce – 8 punktów → wyniki
• 1977 – Göteborg – 7. miejsce – 8 punktów → wyniki
• 1980 – Göteborg – 14. miejsce – 4 punkty → wyniki
• 1981 – Londyn – 7. miejsce – 9 punktów → wyniki
• 1983 – Norden – 1. miejsce – 15 punktów → wyniki
• 1984 – Göteborg – 14. miejsce – 3 punkty → wyniki
• 1985 – Bradford – 12. miejsce – 5 punktów → wyniki

Drużynowe Mistrzostwa Świata

• 1981 – Olching – 3. miejsce → wyniki
• 1982 – Londyn – 3. miejsce → wyniki

Mistrzostwa Świata Par

• 1977 – Manchester – 3. miejsce → wyniki

Indywidualne Mistrzostwa Świata na długim torze

• 1974 – Scheeßel – 1. miejsce – 30 punktów → wyniki
• 1975 – Radgona – 1. miejsce – 27 punktów → wyniki
• 1976 – Mariańskie Łaźnie – 3. miejsce – 21 punktów → wyniki
• 1978 – Mühldorf – 1. miejsce – 26 punktów → wyniki
• 1980 – Scheeßel – 2. miejsce – 18 punktów → wyniki
• 1982 – Esbjerg – 3. miejsce – 21 punktów → wyniki
• 1984 – Herxheim – 2. miejsce – 19 punktów → wyniki

Indywidualne Mistrzostwa RFN

• pięciokrotny mistrz: 1979, 1981, 1983, 1984 i 1985

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wiesław Dobruszek: Żużlowe ABC, tom I, Leszno 2004, s. 126.
• SPEEDWAY HISTORY INFO – HISTORIA ŻUŻLA | Egon Müller
• Egon Müller | Grasstrack GB (ang.)