Einars Semanis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Einars Semanis
Ilustracja
Einars Semanis
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1957
Alūksne

Ambasador Łotwy w Polsce
Okres

od 2009
do 2013

Poprzednik

Alberts Sarkanis

Następca

Ilgvars Kļava

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

Einars Semanis (ur. 9 listopada 1957 w Alūksne) – łotewski politolog i dyplomata, wiceminister spraw zagranicznych (1994, 2004), ambasador w Chinach (1999–2004), Finlandii (2005–2009), Polsce i przy Stolicy Apostolskiej (2009–2013). Od 2019 ambasador Łotwy na Białorusi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w Instytucie Filozofii Łotewskiego Uniwersytetu Państwowego (1975–1980), po czym podjął studia aspiranckie na Uniwersytecie Moskiewskim. W 1985 obronił pracę kandydacką poświęconą amerykańskiej współczesnej filozofii analitycznej historii. W latach 1990–1992 studiował w Instytucie Nauk Politycznych Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu w Oslo, gdzie uzyskał stopień magistra nauk politycznych. W 1999 ukończył studia sinologiczne w Instytucie Studiów Wschodnich Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Łotewskiego.

Do 1993 pracował jako naukowiec na Uniwersytecie Łotewskim (w latach 1987–1993 był dyrektorem Instytutu Nauk Politycznych). W 1993 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Łotwy jako szef departamentu ds. Ameryki i Australii (do 1994). W 1994 przez krótki okres pełnił obowiązki podsekretarza stanu w MSZ odpowiedzialnego za kontakty z krajami Europy Zachodniej. Od 1994 do 1995 był dyrektorem II Departamentu Politycznego MSZ. W listopadzie 1995 objął funkcję wiceszefa misji dyplomatycznej jako radca ds. politycznych w Ambasadzie Łotwy w USA (do 1999). W 1999 był radcą w Ambasadzie Łotwy w ChRL, a w latach 1999–2004 ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym w Chinach. W 2004 ponownie objął obowiązki podsekretarza stanu (tym razem ds. Unii Europejskiej).

25 sierpnia 2005 złożył listy uwierzytelniające prezydent Finlandii jako nowy ambasador w Helsinkach. Urząd pełnił do sierpnia 2009, został wtedy odznaczony Orderem Białej Róży[1]. W 2009 został mianowany nowym ambasadorem Łotwy w Polsce[2]. Rozpoczął również misję dyplomatyczną jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny przy Stolicy Apostolskiej[3]. Na wiosnę 2010 uzyskał akredytację w Bułgarii[4] i Rumunii[5] oraz przy Zakonie Maltańskim[6]. Misję ambasadorską pełnił do 2013[7].

W 2015 został ambasadorem Łotwy na Litwie[8].

W 2019 został ambasadorem Łotwy na Białorusi[9].

Mówi w językach angielskim, rosyjskim i chińskim. Żonaty, ma dwie córki.

W 2012 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]