Elżbieta Wężyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elżbieta Wężyk z domu Żółtowska (ur. 5 grudnia 1935 w Warszawie) – polska koszykarka. Mistrzyni Polski, reprezentantka Polski.

Urodzona w rodzinie ziemiańskiej, córka Pawła Żółtowskiego herbu Ogończyk (w czasie II wojny światowej jednego z głównych działaczy organizacji konspiracyjnej "Uprawa") i Anny Julii z Potockich herbu Pilawa. Wyszła za mąż za Macieja Wężyka, koszykarza i trenera koszykarskiego. Mieli dwóch synów^[1].

Karierę sportową rozpoczęła w Wiśle Kraków w 1951, w której występowała do końca kariery w 1963. Z krakowskim klubem sięgnęła po mistrzostwo Polski (1963), raz po wicemistrzostwo (1952), pięciokrotnie po brązowy medal mistrzostw Polski (1953, 1954, 1959, 1960, 1962). Z reprezentacją Polski wystąpiła trzy razy na mistrzostwach Europy, zajmując miejsca: 5 – 1958, 4 – 1960, 6 – 1962. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrała 82 spotkania^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jan Wężyk-Widawski h. Wąż [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-10-24] .
↑ Elżbieta Żółtowska - Historia Wisły [online], historiawisly.pl [dostęp 2023-10-24] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

profil na stronie FIBA
Roman Pyjos, Artur Pyjos Pod wiślackim koszem kobiet i mężczyzn. 1928-2006, Kraków 2006

[1] Jan Wężyk-Widawski h. Wąż [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-10-24] .

[2] Elżbieta Żółtowska - Historia Wisły [online], historiawisly.pl [dostęp 2023-10-24] .

[1]

[2]