Elegiarum libri IV – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elegiarum libri IV – zbiór czterech ksiąg elegii Jana Kochanowskiego w języku łacińskim, wydany w 1584 w Krakowie razem ze zbiorem epigramatów Foricoenia sive Epigrammatum libellus jako Elegiarum libri IV, eiusdem Foricoenia sive Epigrammatum libellus.

Tom ukazał się w roku śmieci Kochanowskiego, zawiera jednak w dużej części wczesne utwory łacińskojęzyczne Kochanowskiego, które mogły być jednak później przez autora zmienione. Część elegii powstała prawdopodobnie w czasie pobytu Kochanowskiego w Padwie (1552-1555), zwłaszcza erotyki skierowane do kobiety nazwanej imieniem „Lidia”. Nierozstrzygnięte jest, czy pod tym imieniem ukryta została postać autentyczna, czy jest to tylko kreacja literacka autora.

Oprócz poezji miłosnej w zbiorze znajdują się też wiersze dedykowane przyjaciołom, współtowarzyszom w Padwie, a także panegiryki i pochwała Zygmunta Augusta powracającego z wyprawy do Inflant w 1558.

W wydaniu nie znalazła się Elegia X. Do Ojca świętego odnosząca się krytycznie do papieża Pawła IV po jego wyprawie do Neapolu w 1556. Zachowała się ona w tzw. rękopisie Osmólskiego (około 1564).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jerzy Ziomek: Renesans. Wyd. XI – 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 254, 256-258, 327, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13843-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Elegiarum libri IV (wyd. 1584) w bibliotece Polona