Eluana Englaro – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eluana Englaro (ur. 25 listopada 1970 w Lecco, zm. 9 lutego 2009 w Udine) – Włoszka, która 18 stycznia 1992 na skutek wypadku samochodowego wpadła w stan wegetatywny[1] i przez 17 lat była podtrzymywana przy życiu przez sztuczne odżywianie. Spór wokół zaprzestania jej leczenia stał się podstawą publicznej debaty na temat eutanazji i granic uporczywego leczenia. Ojciec Eluany, Beppino Englaro wniósł do sądu wniosek o zaprzestanie jej leczenia, który spotkał się ze sprzeciwem zwolenników ochrony życia do naturalnej śmierci. Sąd wydał decyzję o wstrzymaniu odżywiania jego córki. Eluana została w lutym 2009 przeniesiona do prywatnej kliniki, gdzie sztuczne odżywianie 7 lutego 2009 zostało przerwane[2].

Decyzja sądu[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1999 sąd apelacyjny w Mediolanie odrzucił wniosek ojca Eluany o zaprzestanie leczenia. Werdykt sądu został podtrzymany w kwietniu 2005 roku, jednak 16 października 2007 roku ten sam sąd wydał zgodę na ponowny proces[3][4]. Decyzję sądu skrytykowali wysocy przedstawiciele włoskiego Kościoła katolickiego[5]. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy 9 lipca 2008 roku sąd apelacyjny w Mediolanie[6][7] orzekł, że opiekun prawny Eluany, Beppino Englaro, ma prawo do podjęcia decyzji o sztucznym karmieniu swojej córki[8].

Spór z parlamentem[edytuj | edytuj kod]

Od 1994 Eluana przebywała w ośrodku opiekuńczym w Lecco, prowadzonym przez zakonnice, które odmówiły zgody na zaprzestanie karmienia swojej podopiecznej w ich zakładzie. Beppino Englaro zdecydował się przenieść ją do szpitala, aby tam zaprzestać jej sztucznego odżywiania. Decyzja sądu była krytykowana przez organizacje konserwatywne, ale spotkała się też ze wsparciem wyrażonym w czasie publicznej demonstracji[9].

W lipcu 2008 roku włoski senat zaskarżył decyzję sądu apelacyjnego do trybunału konstytucyjnego[10][11]. Sąd konstytucyjny odrzucił wniosek parlamentu, podtrzymując decyzję sądu apelacyjnego.

Beppino Englaro w jednym z nielicznych wywiadów dla mediów stwierdził, że mimo legalnej zgody na zaprzestanie sztucznego odżywania, wstrzyma się z decyzją, aż wszystkie sądy wydadzą swoje opinie na ten temat.

Ostateczne orzeczenie[edytuj | edytuj kod]

Włoski sąd najwyższy 13 listopada 2008 roku orzekł, że ojciec ma prawo do wstrzymania leczenia swojej córki[12]. Decyzja sądu spotkała się z publicznym sprzeciwem przedstawicieli włoskiego Kościoła katolickiego. Ennio Antonelli, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny stwierdził:

Eluana jest w stanie wegetatywnym, ale nie jest warzywem. Ona jest osobą, która śpi. Osoba, również kiedy śpi lub jest upośledzona, zachowuje swoją godność. Osoba jest wartością, sama w sobie, nie przez to, co produkuje i konsumuje, ani przez radość czy satysfakcję, którą daje innym[13][14].

Włoska telewizja RAI przeprowadziła wśród widzów sondę, zgodnie z którą 71% pytanych poparło decyzję sądu najwyższego[15].

Spór polityczny[edytuj | edytuj kod]

Włoskie ministerstwo zdrowia wydało wszystkim państwowym szpitalom zakaz udzielania pomocy przy usunięciu sondy pokarmowej z ciała Eluany. W lutym 2009 roku została ona przeniesiona do prywatnej kliniki "La Quiete" (wł. "Spokój") w Udine, gdzie zespół lekarzy zgodził się z własnej inicjatywy, asystować przy niej, kiedy sztuczne odżywanie zostanie wstrzymane[16]. Rząd włoski pod przewodnictwem premiera Berlusconiego wydał nadzwyczajny dekret, który nakazywał dalsze sztuczne odżywianie Eluany[17][18]. Prezydent Napolitano stwierdził, że nie podpisze tego dekretu przez co akt prawny nie wszedł w życie[19]. Rząd przyjął projekt ustawy, która ma zakazać odłączania sondy pokarmowej[2].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

W tym samym czasie kontrowersje wywołała wiadomość, że Eluana przechodziła kilka cykli wybudzania się i ponownego zapadania w śpiączkę. Przeciwnicy decyzji Beppino Englaro podkreślali, że nie wymaga ona żadnych innych procedur medycznych z wyjątkiem sztucznego odżywania i dostarczania płynów. Zgodnie z katechizmem:

Eutanazja bezpośrednia, niezależnie od motywów i środków, polega na położeniu kresu życiu osób upośledzonych, chorych lub umierających. Jest ona moralnie niedopuszczalna.

W ten sposób działanie lub zaniechanie działania, które samo w sobie lub w zamierzeniu zadaje śmierć, by zlikwidować ból, stanowi zabójstwo głęboko sprzeczne z godnością osoby ludzkiej i z poszanowaniem Boga żywego, jej Stwórcy. Błąd w ocenie, w który można popaść w dobrej wierze, nie zmienia natury tego zbrodniczego czynu, który zawsze należy potępić i wykluczyć[7].

Ojciec Eluany stwierdził, że przed wypadkiem jego córka jasno wyraziła życzenie, aby w razie wypadku, który spowoduje śpiączkę lub stan wegetatywny, zaprzestać sztucznego podtrzymywania jej życia.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Italian court rules woman's feeding tube must stay. The San Diego Union-Tribune, 20 kwietnia 2005. [dostęp 2009-02-07]. (ang.).
  2. ↑ a b Eluana Englaro umiera śmiercią głodową. RMF24.pl, 7 lutego 2009. [dostęp 2020-05-17].
  3. ↑ Italy's 'right to die' case gets new trial. United Press International, 17 października 2007. [dostęp 2009-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 października 2007)]. (ang.).
  4. ↑ La Cassazione: 'Eluana Englaro ha diritto di morire'. 17 października 2007. [dostęp 2009-02-07]. (wł.).
  5. ↑ Eluana, il Vaticano: «Sentenza inaccettabile». Il Messaggero, 17 października 2007. [dostęp 2014-05-14]. (wł.).
  6. ↑ Sentenza Corte d'Appello su Eluana Englaro. 9 lipca 2008. [dostęp 2009-02-07]. (wł.).
  7. ↑ a b Umrze z głodu w majestacie prawa. TVN 24, 8 lipca 2008. [dostęp 2009-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 lipca 2008)].
  8. ↑ Eluana Englaro, sì del giudice "Interrompere l'alimentazione". La Repubblica. [dostęp 2009-02-07]. (wł.).
  9. ↑ Eluana: Radicali, veglia domenica davanti al Duomo di Torino. [dostęp 2009-02-07]. (wł.).
  10. ↑ Włoski senat próbuje zablokować eutanazję Eluany Englaro. gazeta.pl, 18 lipca 2008. [dostęp 2009-02-07].
  11. ↑ Excerpt of the majority report of the Constitutional Affairs Committee. [dostęp 2009-02-07]. (ang.).
  12. ↑ Italy man wins life support plea. BBC News, 13 listopada 2008. [dostęp 2009-02-07]. (ang.).
  13. ↑ Vatican cardinal pleads for life of Italian 'Terri Schiavo'. Catholic New Agency. [dostęp 2009-02-07]. (ang.).
  14. ↑ Eluana's 17-year sleep caught up in legal row over treatment. Irish Times, 28 stycznia 2009. [dostęp 2009-02-07]. (ang.).
  15. ↑ Telewidzowie poparli wyrok w sprawie Eluany Englaro. Interia, 16 listopada 2008. [dostęp 2009-02-07].
  16. ↑ Italian woman moved to hospital where she can die. Associated Press, 3 lutego 2009. [dostęp 2009-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 lutego 2009)]. (ang.).
  17. ↑ Governo Italiano, Consiglio dei Ministri n.35 del 06/02/2009. 6 lutego 2009. [dostęp 2009-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 lutego 2009)]. (wł.).
  18. ↑ Czy dekret Belrusconiego powstrzyma najgłośniejszą eutanazję ostatnich lat?. Wordpress.com.
  19. ↑ Il Presidente Napolitano non procede all'emanazione del decreto legge sul caso Englaro. 6 lutego 2009. [dostęp 2014-05-14]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eluana_Englaro&oldid=70434675”