Emil Chaberski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emil Chaberski
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1891
Kraków

Data i miejsce śmierci

14 września 1967
Warszawa

Zawód

reżyser, aktor, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Emila Chaberskiego i Hanny Różańskiej - Chaberskiej na cmentarzu Powązkowskim

Emil Chaberski (ur. 28 maja 1891 w Krakowie, zm. 14 września 1967 w Warszawie) – polski reżyser, aktor, tłumacz i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Hilarego i Marii[1]. W 1908 roku ukończył Szkołę Dramatyczną M. Przybyłowicza w Krakowie. Zadebiutował 17 września 1908 rolą Kuby w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Polskim w Łodzi. Grał i reżyserował m.in. w Sosnowcu, Moskwie, Kijowie i Warszawie[1]. W latach 1952–1955 związany był ze szczecińskim Teatrem Dramatycznym, w którym był kierownikiem artystyczny i dyrektorem (1954–1955). W szczecińskim teatrze wyreżyserował 15 sztuk teatralnych m.in. Ożenek Gogola, Wilhelma Tella Schillera, Mieszczan Gorkiego. Od 1922 do wybuchu II wojny światowej występował na scenach warszawskich. W tym czasie zrealizował również kilka filmów fabularnych.

Po wojnie poświęcił się reżyserii teatralnej. Pracował w Teatrze Narodowym, Teatrze Letnim, Teatrze Wielkim i Wielkiej Rewii. Zajmował się również tłumaczeniem sztuk teatralnych z wielu języków obcych.

W latach 1955–1958 był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Leona Schillera.

W 1955 roku otrzymał Państwową Nagrodę Artystyczną II stopnia.

Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim (rząd 1, grób 152)[2].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 95.
  2. Cmentarz Stare Powązki: EMIL CHABERSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].
  3. M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1298 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  4. M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1142 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]