Emil Voigt (lekkoatleta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Emil Voigt

Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1883 Manchester
Data i miejsce śmierci	16 października 1973 Auckland
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie złoto Londyn 1908 lekkoatletyka (bieg na 5 mil)
Multimedia w Wikimedia Commons

Emil Robert Voigt (ur. 31 stycznia 1883 w Manchesterze, zm. 16 października 1973 w Auckland^[1]) – brytyjski lekkoatleta długodystansowiec, mistrz olimpijski.

Urodzony w Ardwick (dzielnicy Manchesteru) w rodzinie pochodzącej z Niemiec Voigt zdobył mistrzostwo Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 4 mile w 1908 na 10 dni przed igrzyskami olimpijskimi w Londynie. Był jednym z faworytów biegu na 5 mil rozgrywanego na tych Igrzyskach i nie zawiódł, zwyciężając z przewagą ok. 70 jardów^[1]. Dystans 5 mil był rozgrywany tylko podczas tych igrzysk (a także olimpiady letniej 1906). Został później zastąpiony biegami na 5000 metrów i na 10 000 metrów.

Voigt obronił tytuł AAA na 4 mile w 1910, a w 1910 został mistrzem AAA w biegu na 1 milę, po czym zakończył wyczynowe uprawianie lekkiej atletyki.

Ukończył magisterskie studia politechniczne. W 1911 wyjechał do Australii, gdzie założył stację radiową specjalizującą się w transmisjach walk zapaśniczych. Przez 12 lat był prezesem australijskiej federacji nadawców radiowych. Podczas I wojny światowej powrócił do Wielkiej Brytanii i prowadził zakład spawalniczo-lutowniczy. W 1921 pojechał znowu do Australii, gdzie działał w branży radiowej. W 1948 przeniósł się do Nowej Zelandii, gdzie w 1973 zmarł.

Voigt twierdził, że mistrzostwo olimpijskie zdobył dzięki temu, iż był wegetarianinem, abstynentem i nie palił tytoniu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]