Endemity karkonoskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Endemity karkonoskie – endemiczne taksony występujące wyłącznie na terenie Karkonoszy i nigdzie poza nimi nie spotykane w stanie naturalnym. Spośród roślin naczyniowych należą do nich m.in.:

• biedrzeniec mniejszy skalny (Pimpinella saxifraga subsp. rupestris), podgatunek biedrzeńca mniejszego,
• dzwonek karkonoski (Campanula bohemica),
• gnidosz sudecki (Pedicularis sudetica),
• jarząb sudecki (Sorbus sudetica),
• skalnica darniowa bazaltowa (Saxifraga moschata subsp. bazaltica), podgatunek skalnicy darniowej.

Dawniej za endemit karkonoski uważano też przytulię sudecką, lecz po odnalezieniu jej stanowisk w Sławkowskim Lesie oraz w Wysokim Jesioniku w Czechach jest ona zaliczana obecnie do endemitów Masywu Czeskiego.

 Zobacz też: Karkonosze.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• F. Krahulec. Species of vascular plants endemic to the Krkonoše Mts. „Preslia”. 78, s. 503–516, 2006. Praha.