Ermentruda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ermentruda, Irmentrudaimię żeńskie pochodzenia germańskiego, składające się z członów Ermen–, od germ. ermana ("wielki, wszechogarniający" — imię półboga germańskiego), oraz trut, od germ. thrūdi ("moc, siła") pomieszanego z drūda, stwniem. trūt, drūt ("ukochany, miły"). Pierwszy człon, ermana, występował w różnych imionach także w innych odmiankach, np. Ermina i Irmina (ta ostatnia wykształcona z poprzedniej, z podwyższoną artykulacją pierwszej samogłoski pod wpływem –i– w następnej sylabie)[1].

Imię to notowane było w Polsce od XIII wieku[2] w formach Ermentrudis, Hermentrudis, Hermtrudis, obecnie także m.in. jako Irmentrauda, Irmtraud, Irmtrauda, Irmtraut, Irmtrauta, Irmtruda[3]. Możliwe średniowieczne zdrobnienia i formy pochodne to Emma, Imma, Ermusza, Imka, Jimka.

Ermentruda (i osoby noszące to imię w pozostałych wariantach) imieniny obchodzą[edytuj | edytuj kod]

Znane osoby noszące imię Ermentruda[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Z. Klimek (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 5, Kraków 1997, ISBN 83-85579-14-1
  2. a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-374-4, OCLC 830087504.
  3. Kazimierz Rymut, Słownik imion współcześnie w Polsce używanych, Kraków: IJP PAN, 1995, ISBN 83-85579-13-3, OCLC 835394324.
  4. Heiligenlexikon
  5. Heiligenlexikon
  6. Heiligenlexikon