Eugène Delacroix – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eugène Delacroix
Ilustracja
Eugène Delacroix, Autoportret (1837)
Imię i nazwisko

Ferdinand Victor Eugène Delacroix

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1798
Charenton-Saint-Maurice

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1863
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

romantyzm

Muzeum artysty

Musée national Eugène Delacroix, Paryż

Ważne dzieła
podpis
Eugène Delacroix (sportretowany przez Nadara)

Ferdinand Victor Eugène Delacroix (IPA: [ø.ˈʒɛn də.la.kʁˈwa]; ur. 26 kwietnia 1798 w Charenton-Saint-Maurice, zm. 13 sierpnia 1863 w Paryżu) – francuski malarz, przedstawiciel romantyzmu. Sztuki malarskiej uczył się u Pierre-Narcisse Guérina, pozostawał pod silnym wpływem malarstwa Rubensa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Nie wyklucza się[1], że biologicznym ojcem malarza nie był Charles Delacroix, lecz Maurice Talleyrand (ojciec chrzestny), którego – jako dojrzały mężczyzna – przypominał z wyglądu i charakteru.

Delacroix, jako sztandarowy malarz francuskiego romantyzmu, był często porównywany do Ingres'a, uważanego za głównego malarza klasycyzmu. W 1855, przy okazji wystawy światowej, stało się oczywiste, że Delacroix został odnowicielem malarstwa francuskiego, który nie tyle „pokonał” klasycyzm, co otworzył drogę nowemu spojrzeniu na sztukę – bez niego być może nie narodziłby się impresjonizm.

Delacroix był przede wszystkim kolorystą, artystą malującym ze swobodą, co po okresie bardzo oszczędnej kolorystyki i sztywnej kompozycji czasu klasycyzmu wniosło element żywiołu już samą formą.

W zakresie tematyki okazał się nowatorem, gdyż wiele jego dzieł dotyczyło ważnych wydarzeń jego czasów, głównie politycznych – Delacroix był twórcą „zaangażowanym” (dotąd współczesne wydarzenia pojawiały się w postaci alegorii lub panegiryków na konkretne zamówienie, ewentualnie jako ryciny i satyra prasowa). Był także twórcą dzieł religijnych, mimo że sam czasem deklarował ateizm.

Po śmierci Delacroix artyści jego epoki oddali mu liczne hołdy (np. Gustave Courbet). Twórczość Delacroix inspirowała wielu jego następców, m.in. Vincenta van Gogha.

Istotne wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

  • 1815 – rozpoczęcie nauki w pracowni Pierre-Narcisse Guérina.
  • 1822 – debiut na salonie paryskim obrazem Barka Dantego.
  • 1825 – podróż do Anglii, studia nad twórczością Thomasa Gainsborougha, Williama Turnera i Johna Constable’a. Po powrocie artysta namalował jeden z najważniejszych obrazów w swoim dorobku – Śmierć Sardanapala.
  • 1830 – powstaje obraz Wolność wiodąca lud na barykady, będący wyrazem zaangażowania politycznego Delacroix i zarazem hołdem złożonym rewolucji lipcowej oraz dążeniom wolnościowym ludu paryskiego.
  • 1832 – wyjazd do północnej Afryki, który zaowocował późniejszymi dziełami wyróżniającymi się kolorystyką.
  • 1838 – wyjazd do Holandii, który zaowocował wpływem twórczości Rubensa na dalsze malarstwo Delacroix.
  • 1849 – 21 października Delacroix, przebywający wówczas w Normandii, otrzymuje wiadomość o śmierci Fryderyka Chopina. Natychmiast udaje się do Paryża, aby wziąć udział w uroczystościach pogrzebowych. Na przełomie lat 1849 i 1850 powstaje rysunek głowy Chopina w wieńcu laurowym, zatytułowany „Cher Chopin”[2].
  • 1855 – na wystawie światowej w Paryżu wystawiono 36 obrazów Delacroix, a on sam zostaje odznaczony wielkim złotym medalem.
  • 1857 – zostaje członkiem prestiżowej Francuskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

Galeria prac[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Narodziny gwiazdy, s. 234–238, [w:] Jean Orieux, Talleyrand czyli Niezrozumiany sfinks, Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 1989, ISBN 83-06-01604-1, OCLC 830081100 [dostęp 2020-06-14].
  2. Kuno Mittelstädt: Eugène Delacroix. Wydawnictwo Arkady, 1980. ISBN 83-213-2968-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa, 2006, Wielka Kolekcja Sławnych Malarzy, t. 13 Eugene Delacroix, Polskie Media Amer.Com, ISBN 83-7425-499-8.