Eugen Bleuler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eugen Bleuler
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1857
Zollikon

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1939
Zollikon

Alma Mater

Uniwersytet Zuryski

Uczelnia

Uniwersytet Zuryski

podpis

Paul Eugen Bleuler (ur. 30 kwietnia 1857 w Zollikon, zm. 15 lipca 1939 tamże) – szwajcarski lekarz psychiatra.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 kwietnia 1857 w miejscowości Zollikon koło Zurychu jako drugie dziecko Johanna Rudolfa Bleulera (1823–1898) i Pauline Bleuler-Bleuler (1829–1898)[1][2]. Jego siostra Anna Paulina (1852–1926) chorowała psychicznie[3]. Studiował medycynę na Uniwersytecie Zuryskim, studia ukończył 15 września 1881 roku[4]. Następnie podjął pracę jako asystent w klinikach psychiatrycznych Uniwersytetu Berneńskiego (Waldau) oraz Uniwersytetu Zuryskiego (Burghölzli). W 1883 otrzymał tytuł doktora medycyny. W 1884 uczył się też w Paryżu u Charcota, w Londynie i Monachium u Guddena. Od 1885 do 1886 asystent Forela w klinice Burghölzli. W latach 1886–1898 był ordynatorem zakładu w Rheinau, w roku 1898 otrzymał analogiczne stanowisko w Burghölzli. W tym samym roku został profesorem. Pracował tam w latach 1898–1927 jako dyrektor oraz profesor zwyczajny psychiatrii na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Zuryskiego.

11 kwietnia 1901 ożenił się z Hedwig Waser (1869–1940)[1]. Mieli pięcioro dzieci[5]. Syn Manfred Bleuler (1903–1994) był również psychiatrą, następcą Eugena na katedrze w Zurychu.

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Bleuler znany jest przede wszystkim dzięki temu, że w 1911 opisał jako jednostkę chorobową schizofrenię (Dementia praecox oder Gruppe der Schizophrenien) – w ten sposób pojęcie to zastąpiło używane wówczas, spopularyzowane przez Emila Kraepelina pojęcie dementia praecox. Bleuler wyróżnił cztery osiowe objawy schizofrenii. Podejście Bleulera znacząco poszerzyło granice choroby, uwzględniając postaci zaburzeń o objawach słabo wyrażonych i bardziej nasilonych (schizofrenia utajona i schizofrenia prosta)[6].

Wprowadził do psychiatrii pojęcia: autyzmu i ambiwalencji. Jego autorstwa było również pojęcie Udenotherapie – chodzi tu o metodę polegającą na tym, by w obliczu choroby nie stosować „akcjonizmu”, lecz by poczekać na dalszy rozwój przypadku.

Na stanowisku ordynatora kliniki Burghölzli Bleuler zetknął się z powstająca wówczas dopiero psychoanalizą, której najwybitniejszym przedstawicielem w Zurychu był wówczas młody asystent Kliniki, Carl Gustav Jung[7]. Był jednym z pierwszych zwolenników teorii Freuda[8]. Obcowanie z nowym kierunkiem ułatwiły Bleuerowi wyznawane przezeń poglądy: Bleuler uważał, że nie istnieje ostra granica pomiędzy chorobą umysłową i stanem zdrowia, pracując zaś, dbał o szczegółowe zbadanie każdego przypadku i o przedstawienie go jako procesu. Bleuler zajmował się "światami obłędu" konkretnych chorych, próbując dokonywać interpretacji ich wypowiedzi odnoszących się do rzeczywistości. W 1919 roku Bleuler prowadził terapię Wacława Niżyńskiego[9].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wydanie Dementia praecox oder Gruppe der Schizophrenien (Leipzig und Wien: F. Deuticke 1911)
  • Versuch einer naturwissenschaftlichen Betrachtung der psychologischen Grundbegriffe. Zeitschrift für Psychiatrie
  • Der geborene Verbrecher. München, 1896
  • Karl Bernhard Lehmann, Eugen Bleuler. Über zwangsmässige Lichtempfindungen durch Schall und verwandte Erscheinungen auf dem Gebiete der anderen Sinneswahrnehmungen. Leipzig, 1881
  • Affektivität, Suggestibilität, Paranoia. Halle, 1906
  • Dementia praecox oder Gruppe der Schizophrenien. Leipzig und Wien: F. Deuticke 1911
  • Das autistische Denken. 1912
  • Lehrbuch der Psychiatrie (1916)
  • Das autistisch-undisziplinierte Denken in der Medizin un seien Überwindung. Berlin, 1919
  • Naturgeschichte der Seele und Ihres Bewusstwerdens. Berlin, 1921
  • Die Psychoide als Prinzip der organischen Entwicklung. Berlin, 1925

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bleuler, Eugen [online], www.hls-dhs-dss.ch [dostęp 2017-11-23] (niem.).
  2. Heinrich Buess: Bleuler Paul Eugen W: Neue Deutsche Biographie (NDB) Bd.: 2, Behaim - Bürkel. Berlin, 1955 s. 300 i 301
  3. Christian Scharfetter: Eugen Bleuler, 1857-1939: Polyphrenie und Schizophrenie. vdf Hochschulverlag AG, 2006 ISBN 3-7281-3037-0 s. 28
  4. Die Matrikeledition der Universität Zürich
  5. Christian Scharfetter: Eugen Bleuler, 1857-1939: Polyphrenie und Schizophrenie. vdf Hochschulverlag AG, 2006 ISBN 3-7281-3037-0 s. 30
  6. Frydecka i Kiejna 2008 ↓, s. 478.
  7. Möller A, Scharfetter C, Hell D. Development and termination of the working relationship of C. G. Jung and Eugen Bleuler 1900-1909. „History of psychiatry”. 52 Pt 4 (13), s. 445–53, grudzień 2002. PMID: 12645573. 
  8. Falzeder E. The story of an ambivalent relationship: Sigmund Freud and Eugen Bleuler. „The Journal of analytical psychology”. 3 (52), s. 343–68, czerwiec 2007. DOI: 10.1111/j.1468-5922.2007.00666.x. PMID: 17537145. 
  9. Leighton C. Whitaker, Antonio E. Puente: Schizophrenic disorders: sense and nonsense in conceptualization, assessment, and treatment. New York: Plenum Press, 1992, s. 66–71. ISBN 0-306-44156-X.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]