French
DeutschEugeniusz Artwiński – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nadzwyczajny nauk medycznych | |
| Specjalność: neurologii i psychiatrii | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 | |
Eugeniusz Artwiński (ur. 1 marca 1892 w Warszawie, zm. 10 września 1944 we Lwowie) – polski lekarz psychiatra i neurolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stefana Artwińskiego (1863–1939), farmaceuty, prezydenta Kielc w latach 1934–1939, i Marii z Sokalskich (zm. 1948)[1]. Miał dwie młodsze siostry, Danutę i Janinę. Wcześnie udzielał się w PPS, brał udział w strajku szkolnym w 1903 roku, za co został wydalony ze szkoły. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, po uzyskaniu tytułu doktora wszech nauk lekarskich był asystentem w klinice Jana Piltza. Od 1922 roku prymariusz oddziału neurologiczno-psychiatrycznego Szpitala św. Łazarza w Krakowie. W 1924 roku docent, w 1935 roku profesor tytularny. W grudniu 1936 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego neurologii i psychiatrii na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2]. W roku akademickim 1938/1939 kierownik kliniki chorób nerwowych i umysłowych we Lwowie[3]. W zimie 1941 roku został kierownikiem Kliniki Neurologicznej w Lwowskim Instytucie Państwowym. Zmarł w 1944 roku z powodu przewlekłej choroby serca. Małżeństwo z Wandą z Drozdowskich było bezpotomne[4].
Kawaler Orderu Gwiazdy Polarnej[3].
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Über traumatische Neurosen nach Kriegsverletzungen. „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”. 45 (1), s. 242–260, 1919. DOI: 10.1007/BF02871734.
- O leczeniu porażenia postępującego. Warszawa: Wyd. Rocznika Psychjatrycznego, organu Pol. Tow. Psychjatrycznego, 1932
- Nerwice reaktywne. Warszawa: Wyd. Rocznika Psychjatrycznego, 1934
- Uwagi metodologiczne w sprawie nerwic reaktywnych. Rocznik Psychjatryczny 23, s. 93-100, 1934
- Zarys nowożytnej myśli psychiatrycznej. Polska Gazeta Lekarska 17 (3), s. 41–43, 1938
- Klinika choroby Basedowa i stanów pokrewnych. Polska Gazeta Lekarska 13, 1939
- Metodyka badania układu nerwowego. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1950.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stefan Artwiński –aptekarz i międzywojenny prezydent m. Kielc
- ↑ Nominacje na Uniwersytecie Lwowskim i Politechnice. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 295 z 23 grudnia 1936.
- ↑ a b Skład Uniwersytetu w roku akademickim 1938/1939. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. Lwów: 1938, s. 23. [dostęp 2023-03-26].
- ↑ Eugeniusz, pierworodny prezydenta [online], swietokrzyskie.org.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Bilikiewicz, Jan Gallus: Psychiatria polska na tle dziejowym. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1962, s. 239–240
- Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958, ss. 91–94
- Grażyna Herczyńska. Eugeniusz Artwiński 1892-1944. „Postępy Neurologii i Psychiatrii”. 13 (3), s. i–xii, 2004.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Eugeniusza Artwińskiego w bibliotece Polona