Eugeniusz Cnotliwy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eugeniusz Cnotliwy (ur. 8 grudnia 1932 w Miłosławiu) – polski archeolog; specjalista w zakresie przedmiotów wczesnośredniowiecznych wykonanych z kości i poroży.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 grudnia 1932 w wielkopolskim Miłosławiu. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Sienkiewicza we Wrześni (matura 1951). Następnie studiował na kierunku historia kultury materialnej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracę magisterską pt. Przedmioty z rogu i kości z okresu wczesnośredniowiecznego z Kruszwicy napisaną pod kierunkiem Witolda Hensla obronił w 1955. W latach 1955–1967 zatrudniony w Stacji Archeologicznej Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk w Wolinie, początkowo jako asystent, następnie jako adiunkt. Od 1967 kierownik Pracowni Archeologiczno-Konserwatorskiej Państwowego Przedsiębiorstwa Pracownie Konserwacji Zabytków w Szczecinie. W 1970 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy pt. Rzemiosło rogownicze na Pomorzu wczesnośredniowiecznym napisanej pod kierunkiem Jana Żaka i obronionej na uniwersytecie w Poznaniu. W latach 1994–1997 pełnił funkcję kierownika Działu Archeologii Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wilgocki E., Doktor Eugeniusz Cnotliwy, [w:] Res et fontes. Księga jubileuszowa dr. Eugeniusza Cnotliwego, red. T. Galiński, E. Wilgocki, Szczecin 2003, s. 7–10.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Dr Eugeniusz Cnotliwy, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-10-07] .^{[martwy link]}