Eugeniusz Haneman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eugeniusz Haneman
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1917
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 2014
Borzęcin Duży

Zawód

operator filmowy, fotograf

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Eugeniusz Walerian Haneman (ur. 14 kwietnia 1917 w Warszawie, zm. 15 stycznia 2014 w Borzęcinie Dużym) – polski fotograf, operator filmowy i wykładowca akademicki. Znany z fotografii dokumentujących wydarzenia Powstania Warszawskiego. W 1957 otrzymał honorowy tytuł Artiste FIAP[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jedna z najbardziej znanych fotografii Hanemana: powstaniec obserwuje Krakowskie Przedmieście przez wyburzoną ścianę kościoła Świętego Krzyża w kierunku ul. Kopernika

Zaczął robić zdjęcia w 1931, a debiutował w 1934 na wystawie fotografii sportowej. W 1937 ukończył liceum fotograficzne, gdzie był uczniem Mariana Dederko. Po otrzymaniu dyplomu fotografa początkowo pracował w zakładzie „Portret przy Kawie”, a następnie w ekskluzywnym atelier „Van Dyck” przy Alejach Jerozolimskich w Warszawie. W latach 30. i 40. zajmował się głównie pejzażami i portretami.

W czasie Powstania Warszawskiego, jako fotoreporter Delegatury Rządu na Kraj, dokumentował powstanie w Śródmieściu i na Powiślu, często współpracując z Sylwestrem Braunem ps. „Kris”. Uratował z powstania 15 rolek filmów, które przekazał do Muzeum Warszawy. 237 jego fotografii z powstania można znaleźć w zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego.

Jak wspominał po latach, fotografem powstania został przez przypadek. Wybuch powstania odciął mu możliwość powrotu do mieszkania. Próbując się do niego dostać spotkał na ul. Nowy Świat Kazimierza Greigera, który przy tej ulicy prowadził duży sklep fotograficzny. Ten wręczył mu aparat i klucze do magazynu sklepowego, zaznaczając, że odbierze je za kilka dni, ponieważ powstanie miało nie trwać długo. Jednocześnie podał mu adres siedziby Delegatury Rządu mówiąc, że potrzebują ludzi, którzy mogliby dokumentować fotograficznie powstanie. Tam spotkał Sylwestra Brauna i razem zaczęli robić zdjęcia[2].

Po powstaniu znalazł się w Krakowie i tu po wojnie był operatorem Instytutu Filmowego. Do Łodzi trafił pod koniec lat 40. XX w., sprowadzony przez Antoniego Bohdziewicza do Wytwórni Filmów Oświatowych[2].

W latach 1953–2005 wykładał fotografię w łódzkiej Szkole Filmowej, a równolegle pracował jako operator Polskiej Kroniki Filmowej w Krakowie. Po likwidacji krakowskiego Instytutu Filmowego wrócił do Łodzi.

Od 1947 należał do Związku Polskich Artystów Fotografików (legitymacja nr 25[3]). Od był 1950 członkiem Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego, od 1998 członkiem honorowym. Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w latach 1934–1999. Laureat licznych nagród i odznaczeń.

Współautor zdjęć (wraz ze Zbigniewem Jarzyńskim) w albumie Łódź wydanym przez Wydawnictwo Sport i Turystyka[4].

Z okazji 95. rocznicy urodzin, wiosną 2012, Łódzkie Towarzystwo Fotograficzne urządziło w swoim salonie przy ul. Piotrkowskiej 102 dużą wystawę monograficzną jego prac.

Zmarł 15 stycznia 2014 w Borzęcinie Dużym k. Warszawy[5]. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 11, grób 15)[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Galeria zdjęć Eugeniusza Hanemana z Powstania warszawskiego[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Inne wystawy - „Chwile” - Muzeum Kinematografii. zpaf.pl, 15 listopada 2010. [dostęp 2013-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-30)].
  2. a b Gronczewska Anna, Fotograf Powstania Warszawskiego. W kwietniu skończył 95 lat, ale jeszcze robi zdjęcia. Eugeniusz Heneman, legendarny już fotograf Powstania Warszawskiego, po wojnie zamieszkał w Łodzi i jest jej wierny do dziś; [w:] „Kocham Łódź” (dod. do „Polska. Dziennik Łódzki”, 19 X 2012, nr 204, s. 11.
  3. Członkowie ZPAF - Eugeniusz Haneman. zpaf.pl. [dostęp 2013-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-29)].
  4. Eugeniusz Haneman, Zbigniew Jarzyński, Łódź [album fotograficzny], Wyd. „Sport i Turystyka”, Warszawa 1964 (wyd. II, rozszerzone w 1973)
  5. Filmpolski.pl: Zmarł Eugeniusz Haneman. [dostęp 2014-01-16].
  6. śp. EUGENIUSZ WALERIAN HANNEMANN
  7. M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 339 – pkt 38.
  8. Dominik Maciaszek: 90 urodziny Eugeniusza Hanemana. swiatobrazu.pl, 25 kwietnia 2007. [dostęp 2013-01-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]