Europejska Organizacja Badań Kosmicznych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Europejska Organizacja Badań Kosmicznych (ang. European Space Research Organization, ESRO) – istniejąca w latach 1964-1975 organizacja zajmująca się badaniami przestrzeni kosmicznej i astronautyką, utworzona przez osiem krajów Europy Zachodniej. W 1975 została połączona z Europejską Organizacją Rozwoju Rakiet Nośnych w Europejską Agencję Kosmiczną.

Po II wojnie światowej kraje europejskie, podobnie jak USA i ZSRR, zainteresowały się osiągnięciami III Rzeszy w dziedzinie rakietnictwa. Naukowcy z krajów zachodniej Europy zdawali sobie jednak sprawę, że narodowe programy każdego państwa z osobna nigdy nie będą mogły być porównywalne z programami dwóch światowych mocarstw. W 1958 Edoardo Amaldi i Pierre Auger podjęli debatę na temat wspólnej zachodnioeuropejskiej agencji kosmicznej. W debacie udział wzięli przedstawiciele ośmiu krajów.

Zdecydowano o utworzeniu dwóch wspólnych agencji. ESRO, mającej zajmować się badaniami przestrzeni kosmicznej i budową aparatury i satelitów naukowych, oraz ELDO, która miała budować wspólne rakiety nośne dla satelitów ESRO. Porozumienie o ESRO podpisano w Paryżu 14 czerwca 1962, a weszło w życie 20 marca 1964, zarejestrowane przez Sekretariat ONZ 11 marca 1965 r.[1]

ESRO składało się z szeregu ośrodków skupiających się na różnych aspektach działalności organizacji:

Obecnie wszystkie te ośrodki są częścią Europejskiej Agencji Kosmicznej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. United Nations Treaty Series v. 528 s. 33.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Mark Wade: ESRO. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).