Eustachy Tyszkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eustachy Tyszkiewicz
Ilustracja
Herb
Leliwa
Hrabia
Rodzina

Tyszkiewiczowie herbu Leliwa

Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1814
Łohojsk

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1873
Wilno

Ojciec

Pius Tyszkiewicz

Matka

Augusta Plater

podpis
Napoleon Orda, pałac Tyszkiewiczów w Łohojsku
Grób Eustachego Tyszkiewicza na cmentarzu Na Rossie w Wilnie

Eustachy Tyszkiewicz hrabia herbu Leliwa (ur. 6 kwietnia 1814 w Łohojsku, zm. 27 sierpnia 1873 w Wilnie) – polski archeolog, historyk, kolekcjoner, badacz pradziejów ziem białoruskich i litewskich, działacz społeczny; brat Konstantego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Piusa Tyszkiewicza, marszałka szlachty powiatu borysowskiego, i Augusty z Platerów. W 1831 ukończył gimnazjum w Mińsku. W 1855 został założycielem i dożywotnim prezesem Wileńskiej Komisji Archeologicznej. Był twórcą Muzeum Starożytności w Wilnie. Był członkiem honorowym Instytutu Archeologicznego w Wielkiej Brytanii i Irlandii. W 1864 roku został członkiem Moskiewskiego Towarzystwa Archeologicznego[1]. Członek korespondent Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego (1851-1873)[2]. Został pochowany na cmentarzu Na Rossie w Wilnie. Jego imię nosi ulica na warszawskiej Woli.

Główne prace:

  • Rzut oka na źródła archeologii krajowej, czyli opisanie niektórych zabytków starożytności odkrytych w zachodnich guberniach Cesarstwa Rosyjskiego (1842)
  • Listy o Szwecji, t. 1–2 (1846)
  • Badania archeologiczne nad zabytkami przedmiotów sztuk i rzemiosł w dawnej Litwie i Rusi Litewskiej (1850)
  • Źródła do dziejów Kurlandii i Semigalii... (1870)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maria Blombergowa, Polscy członkowie Cesarskiego Moskiewskiego Towarzystwa Archeologicznego (1864-1914), w: Kwartalnik Historii Nauki i Techniki 25/3 (1980) s. 547.
  2. Provinzial-Handbuch der Königreich Galizien und Lodomerien für das Jahr 1851, s. 625; 1852, s. 610; 1853, s. 618; 1854, s. 634; Handbuch des Lemberger Sttathalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855, s. 462; 1856, s. 208; 1857, s. 356; 1858, s. 250; 1859, s. 267; 1860, s. 270; 1861, s. 402; 1862, s. 414; 1863, s. 425; 1864, s. 434; 1865, s. 447; 1865, s. 462; Galizisches Provinzial-Hanbuch für das Jahr 1868, s. 808; 1869, s. 532; Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1870, s. 569; 1871, s. 503; 1872, s. 501; 1873, s. 517;

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1968 s. 182

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]