Faul obustronny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł opisuje zagadnienie koszykarskie zgodne z normami FIBA. Zasady w ligach NBA, NCAA lub innych mogą różnić się od tutaj przedstawionych.

Faul obustronny – sytuacja w koszykówce, w której dwaj zawodnicy przeciwnych drużyn popełniają w tym samym czasie na sobie wzajemnie faule osobiste^[1]. Faul obustronny można ogłosić także wtedy, gdy decyzje sędziów dotyczące zetknięcia przeciwników są przeciwne - tzn. jeden sędzia uważa, że faul osobisty popełnił zawodnik drużyny A, a drugi sędzia uważa, że faul osobisty popełnił zawodnik drużyny B^[2].

Za faul obustronny nie przyznaje się rzutów wolnych^[3]. Drużyna, która była w posiadaniu piłki podczas faulu obustronnego, otrzymuje ją do wprowadzenia z autu możliwie najbliżej miejsca naruszenia przepisów^[3]. Jeśli żadna z drużyn nie była w posiadaniu piłki podczas faulu obustronnego, następuje sytuacja rzutu sędziowskiego^[3]. Jeżeli podczas faulu obustronnego miał miejsce celny rzut, to punkty zostają zaliczone, a drużyna przeciwna otrzymuje piłkę do wprowadzenia z linii końcowej boiska^[3].

Do protokołu meczu każdemu z zawodników popełniających faul obustronny wpisuje się faul osobisty^[3] przy pomocy litery „P”^[4].

Sędzia sygnalizuje popełnienie faulu obustronnego poprzez wykonywanie krzyżujących się nad głową ruchów rąk z zaciśniętymi pięściami^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]