Fawila – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fawilaimię żeńskie pochodzenia łacińskiego od nazwy rodowej Favilla, pierwotnie oznaczającej "rozżarzony węgiel, gorący popiół, zarzewie, iskrę". Imię to było znane w Polsce już w średniowieczu. Wśród świętych Fawila, męcz.[1]. Postać o tym imieniu występuje także w sztuce Johna Lyly'ego Sapho and Phao[2]. W Polsce odnotowane w 1309 r.[3]

Fawila imieniny obchodzi 14 marca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
  2. elizabethanauthors.com -&nbspCe site web est à vendre ! -&nbspRessources et information concernant elizabethanauthors Resources and Information [online], www.elizabethanauthors.com [dostęp 2018-10-19] (ang.).
  3. W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2 z. 1, (Ebelin-Grabowska). Wrocław•Warszawa•Kraków•Gdańsk 1968