French
DeutschFernando Previtali – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Fernando Previtali (ur. 16 lutego 1907 w Adrii, zm. 1 sierpnia 1985 w Rzymie[1][2]) – włoski dyrygent.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował w konserwatorium w Turynie u Pietro Grossiego (wiolonczela), Ulissego Mattheya (fortepian) i Franco Alfano (kompozycja)[1]. W 1928 roku został wiolonczelistą Teatro Regio w Turynie[1], w latach 1928–1936 był też asystentem Vittorio Guiego jako dyrygent orkiestry Maggio Musicale Fiorentino we Florencji[1][2]. W latach 1936–1943 i 1945–1953 był pierwszym dyrygentem orkiestry RAI w Rzymie[1][2]. W latach 1942–1943 i 1946–1948 był dyrygentem mediolańskiej La Scali[1]. Od 1953 do 1973 roku pełnił funkcję wykładowcy i dyrygenta Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie[1][2]. Od 1971 roku był dyrektorem muzycznym Teatro Regio w Turynie, a od 1972 roku Teatro di San Carlo w Neapolu[1].
Specjalizował się w wykonawstwie włoskiej muzyki współczesnej[1][2]. Poprowadził prapremiery wielu dzieł takich twórców jak Luigi Dallapiccola, Giorgio Federico Ghedini, Goffredo Petrassi i Nino Rota[1]. Opublikował pracę Guida allo studio della direzione d’orchestra (Rzym 1951)[1][2]. Zajmował się także komponowaniem, napisał m.in. balet Allucinazioni (wyst. Rzym 1945), utwory kameralne i wokalne[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 189. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2864. ISBN 0-02-865530-3.