Fieseler Fi 256 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Fieseler Fi 256 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | Samolot obserwacyjny |
Załoga | 5 |
Historia | |
Data oblotu | |
Liczba egz. | co najmniej 11 |
Dane techniczne | |
Napęd | Argus As 10P |
Moc | 176 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość | 14,50 m |
Długość | 9,62 m |
Masa | |
Własna | 1140 kg |
Startowa | 1750 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 215 km/h |
Prędkość przelotowa | 200 km/h |
Prędkość minimalna | 59 km/h |
Pułap | 11000 |
Zasięg | 700 km |
Długotrwałość lotu | 35 min |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
Fieseler Fi 256 – samolot łącznikowo-obserwacyjny stworzony przez Gerhard-Fieseler-Werke.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Fi 256 jest następcą modelu Fi 156. Mimo iż samolot był wzorowany na poprzedniku, jest to zupełnie nowy samolot. Jedną z głównych zmian względem poprzednika było uproszczenie i powiększenie konstrukcji, tak aby mógł on pomieścić pięć osób (pilot i czterej pasażerowie)[1].
Pierwszy lot odbył się 9 lipca 1941 r., ale zakończył się wypadkiem, co zmusiło konstruktorów do wprowadzenia wielu zmian do projektu samolotu. Drugi prototyp V2 odbył swój pierwszy lot jesienią 1941 r., a V3 do V6 - wiosną 1942 r. Produkcję planowano na 1943 r., jednak została ona anulowana ponieważ inne samoloty miały wyższy priorytet[1].
Oprócz co najmniej sześciu testowych modeli, pięć maszyn zostało prawdopodobnie wyprodukowanych między grudniem 1942 r. a końcem 1943 r. w Erfurcie przez firmę Otto Schwade[1].