Fliegerfaust – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fliegerfaust – przenośna wyrzutnia przeciwlotniczych niekierowanych pocisków rakietowych, konstrukcji niemieckiej, z okresu II wojny światowej.

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Broń ta składała się z 9 luf połączonych ze sobą obejmami, dwóch chwytów pistoletowych, prostego celownika mechanicznego i kolby do oparcia na ramię. W tylną część wyrzutni wkładało się ładownik mieszczący dziewięć niekierowanych rakiet. Były to przerobione standardowe pociski przeciwlotnicze kalibru 20 mm, których modyfikacja polegała na domontowaniu silnika rakietowego z jedną centralną i czterema skośnie ustawionymi do osi pocisku dyszami, mieszczącej laskę bezdymnego materiału pędnego oraz elektryczny zapłonnik.

Naciśnięcie spustu powodowało uruchomienie indukcyjnego generatora elektrycznego, który powodował odpalenie 4 rakiet z co drugiej lufy i pozostałych 0,1 sekundy później. Działo się tak, gdyż gdyby odpalane były wszystkie rakiety jednocześnie, płomienie wylotowe dysz rakiet powodowałyby ich wzajemne uszkodzenie i zmianę toru lotu oraz stwarzałoby to większy odrzut przy wystrzale i przez to mniejszą celność broni.

Zasięg skuteczny Fliegerfausta wynosić miał ok. 500 m, czego nie udało się w praktyce osiągnąć ze względu na nadmierny rozrzut pocisków.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt broni zatwierdzono w styczniu 1945 r. i zamówiono na początek 10 000 sztuk. Wyprodukowano ich jednak niewiele, dostarczając do jednostki doświadczalnej na froncie zachodnim. Wiadome jest, że zachowały się jeden lub dwa egzemplarze, zdobyte przez aliantów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Ian Vernon Hogg, Niemiecka tajna broń podczas drugiej wojny światowej, wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2003, ISBN 83-7150-935-9
• Walter Shultz: 1000 ręcznej broni palnej. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2011, s. 140. ISBN 978-83-7708-745-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Zdjęcie w serwisie www.explorate.de. explorate.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-17)].