Florencjusz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Florencjusz, Florentyimię męskie pochodzenia łacińskiego, występujące w Polsce już w XII wieku (1175 r.)[1]. Powstało ono od łac. przydomka Florentius, utworzonego poprzez dodanie przyrostka -ius od innego przydomka, Florens (łac. florens, -ntis — "kwitnący")[2]. Istnieją liczni święci patroni tego imienia (nawet dwudziestu), m.in. św. Florencjusz z Populonii, biskup (IV wiek).

Genetycznie wtórnym cognomenem jest Florentyn.

Żeński odpowiednik: Florencja.

Florencjusz, Florenty imieniny obchodzi[edytuj | edytuj kod]

Znane osoby noszące imię Florencjusz, Florenty[edytuj | edytuj kod]

Władcy Holandii o tym imieniu[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993. ISBN 83-04-03860-9.
  2. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
  3. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-374-4, OCLC 830087504.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]