Franciszek Łoś – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Łoś herbu Dąbrowa (ur. 2 września 1756, zm. 20 marca 1829 w Rajsku) – hrabia, członek Stanów Galicyjskich, oficer wojsk austriackich.

Franciszek Łoś urodził się 2 września 1756 r. jako syn Marcina, piszącego się z Grodkowa, podsędka lwowskiego i Marianny Anny Dunin Borkowskiej herbu Łabędź, kasztelanki gostyńskiej.

10 września 1782 r. przeprowadził legitymację szlachectwa w Lwowskim Sądzie Ziemskim z tytułem ritter von Grodkowa. 17 maja 1789 r. został jemu oraz jego braciom: Michałowi Maurycemu, Józefowi i Feliksowi, nadany tytuł hrabiego Galicji i jako hrabia wylegitymował się razem z braćmi 15 września tego roku^[1][2].

Był odznaczony Orderem Św. Stanisława^[2].

Posiadał liczne dobra w pow. sanockim i brzeżańskim, m.in.: Rajsko, Brzuchowice, Pniatyń i Studenna^[3].

Żonaty od 1787 roku z Rozalią Brześciańską herbu Sas, córkę Michała podkomorzego sanockiego i Teresy Radgowskiej herbu Ostoja, z którą pozostawił synów: Ignacego Fryderyka i Ewarysta Tadeusza Karola, który używał imienia Karol oraz córkę Teresą, zamężną za Alojzym Dominikiem Cikowskim herbu Radwan^[3][1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Sławomir Górzyński, Arystokracja polska w Galicji, Warszawa, 2009, s. 240.
• Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. IX, Warszawa 1912, s. 372.
• Elżbieta Sęczys, Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa 2018, s. 261.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]