Franciszek Antczak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Antczak (ur. 3 marca 1901 w Nacpolsku, zm. 1944) – rolnik, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Rocha i Wiktorii z domu Bariga, miał żonę Stanisławę z domu Majewską. W trakcie II wojny światowej mieszkał w Boguszynie, leżącym wówczas Landkreis Plöhnen (powiat płoński) w rejencji ciechanowskiej na obszarze Prus Wschodnich. Podczas okupacji wziął udział w ukryciu dwóch Żydów zbiegłych 3 listopada 1942 r. z getta w Czerwińsku: Mojżesza Kupermana i Joska Lewina. Gospodarz ukrywał ich przynajmniej przez kilka dni (najprawdopodobniej do 8 lub 11 listopada). Z obawy przed wykryciem kryjówki postanowił przenieść ich w bezpieczniejsze miejsce do domu swojej siostry, Zofii Szkop, w Kolonii Nacpolsk. Z końcem lutego 1944 r. doszło do wpadki i denuncjacji kryjówki, przez co aresztowano Zofię i jej rodzinę. Franciszek, który jako pierwszy ukrył Kupermana i Lewina, wpadł w ręce Niemców 27 marca 1944 r. Osadzono go w więzieniu karnym w Płocku (Strafgefängnis Schröttersburg), skąd 26 kwietnia 1944 r. przeniesiono go do KL Stutthof, gdzie dotarł 28 kwietnia 1944 r. (nr więźnia 34351). Najprawdopodobniej zmarł w tamtejszym obozie^[1][2].

22 października 2003 r. otrzymał przyznany przez instytut Jad Waszem medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]