Franciszek Borkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Borkowski
Ilustracja
Franciszek Borkowski, Międzyzdroje 2009
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1957
Wrocław

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz międzynarodowy (1980)

Ranking FIDE

2257

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Franciszek Borkowski (ur. 31 lipca 1957 we Wrocławiu) – polski szachista, mistrz międzynarodowy od 1980 roku. Jest synem Ludwika Borkowskiego.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

W roku 1974 zdobył w Grudziądzu tytuł mistrza Polski juniorów do lat 20. Rok później zajął V miejsce w rozegranych w Groningen mistrzostwach Europy juniorów oraz zadebiutował w finale mistrzostw Polski seniorów w Poznaniu. Do roku 1989 w finałowych turniejach wystąpił sześciokrotnie. Najlepszy wynik osiągnął w roku 1988 w Lublinie, zajmując VI miejsce. W latach 1976 i 1977 dwukrotnie reprezentował Polskę na drużynowych akademickich mistrzostwach świata[1].

Wielokrotnie startował w ogólnopolskich oraz międzynarodowych turniejach, sukcesy osiągając m.in. w:

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1987 r., z wynikiem 2450 punktów dzielił wówczas 3–4. miejsce (za Włodzimierzem Schmidtem i Markiem Hawełko, wspólnie z Robertem Kuczyńskim) wśród polskich szachistów[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]