Franco Reviglio – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franco Reviglio

Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1935 Turyn
Zawód, zajęcie	polityk, ekonomista
Multimedia w Wikimedia Commons

Franco Reviglio (ur. 3 lutego 1935 w Turynie^[1]) – włoski polityk, ekonomista i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta i minister.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent studiów ekonomicznych. Od 1959 był wolontariuszem na Uniwersytecie Turyńskim. W latach 1964–1966 pracował w Waszyngtonie w Międzynarodowym Funduszu Walutowym, następnie do 1968 jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie w Urbino. W 1968 został profesorem na Uniwersytecie Turyńskim, był zatrudniony na tej uczelni do czasu przejścia na emeryturę w 2010^[2].

Od 1974 był członkiem różnych komitetów rządowych przy ministrze budżetu i finansów. Zaangażował się także w działalność polityczną, w latach 1981–1983 zasiadał w radzie miejskiej Turynu^[2]. Od sierpnia 1979 do czerwca 1981 w trzech gabinetach sprawował urząd ministra finansów. W czerwcu 1992 Giuliano Amato powierzył mu stanowisko ministra budżetu i programowania gospodarczego, od lutego do marca 1993 w tym samym rządzie był ponownie ministrem finansów^[3]. W latach 1992–1994 z ramienia Włoskiej Partii Socjalistycznej wchodził w skład Senatu XI kadencji^[1].

Był także felietonistą włoskiej prasy. Pełnił m.in. funkcję prezesa przedsiębiorstwa energetycznego Aem Torino (2000–2006) i starszego doradcy w banku Lehman Brothers (2002–2007)^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]