Francuski materializm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Francuski materializm – najwyższa, jakościowo nowa forma materialistycznej myśli XVIII w.^[1], różniąca się istotnie od poprzedzających ją doktryn materialistycznych^[2]. Plejada francuskich filozofów materialistów XVIII wieku – La Mettrie, Holbach, Helwecjusz, Diderot – po raz pierwszy szeroko i otwarcie rozwinęła bojowy sztandar walczącego materializmu^[3] . Francuski materializm uogólnił zdobycze przyrodoznawstwa XVII–XVIII w. i stanowił w przeddzień rewolucji francuskiej teoretyczny oręż rewolucyjnej burżuazji walczącej przeciw ideologii feudalnej; nosił bojowy, postępowy charakter^[4]. Filozofia francuskiego materializmu obejmuje materialistyczną teorię przyrody oraz naukę o człowieku i społeczeństwie^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• W.F. Asmus: Francuski materializm XVIII w. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in.. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 210–222. (pol.).
• Daniel Krzewiński. Główne myśli i postacie francuskiego materializmu oświeceniowego. „Racjonalista.pl”, 2008. (pol.). 
• Materializm. W: Krótki słownik filozoficzny. Mark Rozental, Pawieł Judin (red.). Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 388. (pol.).