Głos Sądownictwa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Głos Sądownictwa
Częstotliwość

co miesiąc

Państwo

 Polska

Adres

ul. Mokotowska 51,
Warszawa

Wydawca

Oddział Warszawski Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej

Tematyka

prawo

Pierwszy numer

styczeń 1929

Ostatni numer

wrzesień 1939

Redaktor naczelny

Bronisław Wisznicki, Kazimierz Fleszyński

Liczba stron

40

Głos Sądownictwapolski miesięcznik prawniczy wydawany w II Rzeczypospolitej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Czasopismo zostało powołane przez zarząd Oddziału Warszawskiego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na dotychczasowy brak wydawnictwa periodycznego dla sędziów i prokuratorów w dziedzinie zawodowej i prawnej sądownictwa stołecznego i prowincjonalnego Apelacji Warszawskiej, w zamierzeniu było dedykowane jako pismo o charakterze propagandowym i dostępne dla obszarze całego państwa[1]. Pierwszy numer czasopisma ukazał się w styczniu 1929 z podtytułem miesięcznik poświęcony zagadnieniom społeczno-prawnym i zawodowym[2]. Od początku istnienia pisma redaktorem naczelnym był redaktor Bronisław Wisznicki, działający przy ul. Topolowej 5, zaś siedziba redakcji i administracja funkcjonowały przy ul. Mokotowskiej 51[3]. Od 1930 czasopismo było wydawane jako organ prasowy Oddziałów Warszawskiego, Wileńskiego i Lubelskiego ZSiPRP[4]. Później redaktorem został Kazimierz Fleszyński[5]. Ostatni numer czasopisma ukazał się na miesiąc wrzesień 1939[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Do kolegów – czytelników i współpracowników. „Głos Sądownictwa”. Nr 1, s. 1, 1929. 
  2. Głos Sądownictwa. Wstęp. „Głos Sądownictwa”. Nr 1, s. 1, 1929. 
  3. Redakcja. „Głos Sądownictwa”. Nr 1-12, s. 620, 1929 (całość). 
  4. Wstęp. „Głos Sądownictwa”. Nr 1-12, s. 1, 1930 (całość). 
  5. Wstęp. „Głos Sądownictwa”. Nr 1-12, s. 1, 1933 (całość). 
  6. Wstęp. „Głos Sądownictwa”. Nr 9, s. 677, 1939. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]