Ganek (architektura) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ganek – element budynku, występujący jako:

przybudówka z zewnętrznymi schodami przed wejściem do budynku, nakryta daszkiem podpartym słupkami, otwarta lub zamknięta ścianami z oknami. Często na stropie ganku budowano balkon lub niewielką izbę mieszkalną. Charakterystyczny dla dworków szlacheckich od XVI wieku, a później chałup wiejskich, stosowany także w willach podmiejskich z XIX i XX wieku;
długi, otwarty korytarz (krużganek, balkon lub galeria) na zewnątrz budynku, łącząca jego pomieszczenia, mieszczące się od strony podwórza;
półotwarty taras od strony ogrodu przyległego do zabudowań.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 52,53. ISBN 83-85001-89-1.