Geografia fizyczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Geografia fizyczna – jeden z podstawowych działów geografii (obok geografii społeczno-ekonomicznej i geografii regionalnej) obejmujący zespół dyscyplin badających zewnętrzne sfery Ziemi (środowisko przyrodnicze jako całość oraz jego poszczególne komponenty (składniki)^[1]):

• geomorfologia – formy powierzchni Ziemi i procesy ją kształtujące,
• hydrologia – wody w każdej postaci (hydrosfera):
  • limnologia – wody stojące,
  • potamologia – wody płynące,
  • oceanografia – Ocean Światowy,
  • glacjologia – wody w stanie stałym,
• klimatologia – klimat i jego zmiany
• geografia gleb – pokrywa glebowa,
• biogeografia – świat roślinny i zwierzęcy
• geografia fizyczna kompleksowa – jednostki środowiska przyrodniczego i powiązania między nimi.

Tradycyjnie wymienione dyscypliny zalicza się do geografii, lecz oprócz nich badaniem zewnętrznych sfer Ziemi zajmują się również m.in. geologia, geofizyka, geodezja, biologia lub gleboznawstwo.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• geologia regionalna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Krystyna German: Geografia fizyczna. W: Antoni Jackowski (red.): Encyklopedia szkolna Geografia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2004. ISBN 83-7389-845-X. (pol.).