George Herzog – Wikipedia, wolna encyklopedia

George Herzog, właśc. György Herzog^[1] (ur. 11 grudnia 1901 w Budapeszcie^[1][2][3], zm. 4 listopada 1983 w Indianapolis^[1][3]) – amerykański etnomuzykolog pochodzenia węgierskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował muzykologię w Akademii Muzycznej w Budapeszcie (1917–1919) i Hochschule für Musik w Berlinie (1920–1922)^[2][3]. Uczył się gry na fortepianie u Egona Petriego^[3]. Od 1921 do 1925 roku pracował jako asystent Ericha von Hornbostela w Berliner Phonogrammarchiv^[2]. W 1925 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych^[1][2][3]. Ukończył podyplomowy kurs antropologii na Columbia University, gdzie znalazł się pod wpływem szkoły Franza Boasa^[2]. Wykładał na University of Chicago (1929–1931), Yale University (1932–1935) i Columbia University (1936–1948)^[1][2]. Dwukrotnie otrzymał stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima (1935 i 1947)^[3]. Od 1948 do 1962 roku był wykładowcą Indiana University^[1][2], gdzie w latach 1948–1954 kierował Archives of Traditional Music^[2].

W latach 1930–1931 uczestniczył w wyprawie naukowej University of Chicago do Liberii^[1][2][3]. W 1937 roku uzyskał stopień naukowy doktora^[2] na podstawie dysertacji A Comparision of Pueblo and Pima Musical Styles (opublikowana w „Journal of American Folklore” XLIX, 1936)^[1]. Od 1962 roku był członkiem honorowym American Musicological Society^[1].

Opublikował m.in. prace Jabo Proverbs from Libera: Maxims in the Life of a Native Tribe (wspólnie z Charlesem Blooahem, Oxford 1936) i Research in Primitive and Folk Music in the United States: A Survey (Waszyngton 1936)^[1]. Zwracał uwagę na zależności między stylem muzycznym a kontekstem kulturowym, wskazywał na związek struktury muzyki ze strukturą danego języka^[2]. Badał procesy akulturacyjne zachodzące w muzyce^[2]. Dokonywał transkrypcji i analiz melodii północnoamerykańskich Indian, ludów Liberii i wysp południowego Pacyfiku, a także pieśni europejskich i żydowskich^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]