George Scratchley Brown – Wikipedia, wolna encyklopedia

George Scratchley Brown
	generał
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1918 ; New Jersey
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1978 ; Bethesda
	Przebieg służby
Lata służby	1941–1978
Siły zbrojne	US Air Force
Stanowiska	dowódca 7. Armii Lotniczej,; szef Sztabu US Air Force,; Przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; wojna koreańska,; wojna wietnamska operacja Rolling Thunder;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

George Scratchley Brown (ur. 17 sierpnia 1918 w Montclair w stanie New Jersey, zm. 5 grudnia 1978 w Betesda) – amerykański generał, szef Sztabu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (1973–1974), Przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów (1974–1978), doradca wojskowy prezydenta Stanów Zjednoczonych, Rady Bezpieczeństwa Narodowego i asystent sekretarza obrony Stanów Zjednoczonych. Odpowiedzialny za wykonywanie decyzji w zakresie ogólnoświatowej gotowości i działań Wojsk Lądowych, Marynarki Wojennej, Sił Powietrznych i Korpusu Piechoty Morskiej Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 sierpnia 1918 w Montclair w stanie New Jersey. Ukończył gimnazjum w Leavenworth w stanie Kansas, a następnie studiował na Uniwersytecie Missouri w Columbii i Akademii Wojskowej West Point w stanie Nowy Jork, którą ukończył w 1941. Po szkoleniu w bazie lotnictwa wojskowego Barksdale niedaleko Bossier City w stanie Luizjana latał na B-24 Liberator. W sierpniu 1942 wraz z 93D Air-Ground Operations Wing brał udział w lotach do Anglii, początkowo dołączył do 8. Armii Lotniczej. Do kwietnia 1944 służył na różnych stanowiskach 93. AGOW. Uczestniczył w operacji Tidal Wave (naloty rafinerii ropy naftowej Ploeszti w Rumunii), za którą otrzymał Krzyż za Wybitną Służbę.

Wojna koreańska[edytuj | edytuj kod]

Podczas wojny koreańskiej w 1950, został dowódcą 62D Airlift Wing stacjonującym w bazie lotnictwa wojskowego McChord w stanie Waszyngton, które operowało między zachodnim wybrzeżem USA i Japonią. W 1951 i na początku 1952 dowodził 56. Fighter Wing w bazie lotnictwa wojskowego Selfridge w stanie Michigan. W maju 1952 dołączył do 5. Armii Lotniczej w Seulu w Korei Południowej jako dyrektor operacji.

Okres zimnej wojny[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1953 objął dowództwo 3525. Pilot Training Wing w baize lotnictwa wojskowego w Williams w stanie Arizona. W 1956 wstąpił do National War College w Waszyngtonie i po ukończeniu studiów pracował w Sztabie Sił Powietrznych USA. W czerwcu 1959 został wojskowym asystentem sekretarza obrony, a w sierpniu 1963 dowódcą Wschodniego Wojskowego Lotnictwa Transportowego przy bazie lotnictwa wojskowego McGuire w stanie New Jersey. We wrześniu 1964 został członkiem II Grupy Roboczej Kolegium Połączonych Szefów Sztabów – jednostki w bazie wojskowej Sandra w stanie Nowy Meksyk, utworzonej do testowania systemów broni wszystkich służb wojskowych.

Od sierpnia 1966 do sierpnia 1968 był asystentem przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów w Waszyngtonie, a następnie objął dowództwo 7. Armii Lotniczej oraz został zastępcą dowódcy operacji lotniczych w Wietnamie. Był odpowiedzialny za walkę z Air Force Air Strike, wsparcie lotnicze i obronę powietrzną operacji w Azji Południowo-Wschodniej, był też doradcą we wszystkich sprawach związanych z taktycznym wsparciem lotniczym i koordynacją operacji lotniczych pomiędzy Republiką Wietnamu i Stanami Zjednoczonymi. We wrześniu 1970 przejął obowiązki szefa Dowództwa Systemów Sił Powietrznych (Commander of Air Force Systems Command), z centralą w bazie lotnictwa wojskowego Andrews w stanie Maryland.

1 sierpnia 1973 został mianowany przez prezydenta Richarda Nixona szefem Sztabu Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, a 1 sierpnia 1974 objął stanowisko Przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów.

21 czerwca 1978 przeszedł na emeryturę. Zmarł 5 grudnia 1978 w Montclair w stanie New Jersey. Został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington w stanie Wirginia.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż za Wybitną Służbę (Distinguished Service Cross)
Air Force Distinguished Service Medal – dwukrotnie
Srebrna Gwiazda (Silver Star)
Legia Zasługi (Legion of Merit) – trzykrotnie
Distinguished Flying Cross – dwukrotnie
Brązowa Gwiazda (Bronze Star)
Air Medal – czterokrotnie
Joint Service Commendation Medal
Medal Pochwalny Armii (Army Commendation Medal)
Presidential Unit Citation
Outstanding Unit Award
American Defense Service Medal
Medal Kampanii Amerykańskiej
Srebrny Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (Silver European-African-Middle Eastern Campaign Medal)
Brązowy Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (Bronze European-African-Middle Eastern Campaign Medal) – dwukrotnie
Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (World War II Victory Medal)
National Defense Service Medal – dwukrotnie
Korean Service Medal
Vietnam Service Medal
Air Force Longevity Service Award
Marksmanship Ribbon
Krzyż Wojenny z brązową palmą (Croix de Guerre, Francja)
Presidential Unit Citation (Korea)
United Nations Service Medal (Korea)
Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Distinguished Flying Cross, Wielka Brytania)
Komandor Orderu Narodowego Republiki Wietnamu (National Order of Vietnam – Commander, Wietnam Południowy)
Vietnam Air Force Distinguished Service Order I Klasy (Wietnam Południowy)
Medal „Za kampanię w Wietnamie” (Vietnam Campaign Medal – Wietnam Południowy)
United Nations Service Medal (ONZ)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biografia na oficjalnej stronie US Air Force (ang.)
Biografia. arlingtoncemetery.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-06)]. (ang.). Cmentarz Narodowy w Arlington