Gerhard Ludwig Müller – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gerhard Ludwig Müller

Kardynał diakon
Gerhard Ludwig Müller (2017)
Dominus Jesus Jezus jest Panem
Kraj działania	Niemcy, Watykan
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1947 Finthen
Prefekt Kongregacji Nauki Wiary
Okres sprawowania	2012–2017
Przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”
Okres sprawowania	2012–2017
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	3 października 1977
Prezbiterat	11 lutego 1978
Nominacja biskupia	1 października 2002
Sakra biskupia	24 listopada 2002
Kreacja kardynalska	22 lutego 2014 Franciszek
Kościół tytularny	św. Agnieszki w Agonie
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Gerhard Ludwig Müller (ur. 31 grudnia 1947 w Finthen) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych specjalizujący się w teologii dogmatycznej, biskup diecezjalny Ratyzbony w latach 2002–2012, przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei” w latach 2012–2017, arcybiskup ad personam od 2012, prefekt Kongregacji Nauki Wiary w latach 2012–2017, kardynał diakon od 2014.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na uniwersytetach w Moguncji, Monachium i Fryburgu Bryzgowijskim. W 1977 uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie pracy Kościół i sakramenty w bezreligijnym chrześcijaństwie. Wkład Bonhoeffera w sakramentologii ekumenicznej napisanej pod kierownictwem Karla Lehmanna. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 lutego 1978 z rąk kardynała Hermanna Volka. Habilitował się w 1985 na podstawie pracy Komunia i nabożeństwo do świętych. Historyczne i systematyczne podstawy hagiologii. Od 1986 wykładał teologię dogmatyczną na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium^[1].

Episkopat[edytuj | edytuj kod]

1 października 2002 Jan Paweł II mianował go biskupem ordynariuszem diecezji Ratyzbony. Sakry biskupiej udzielił mu arcybiskup Monachium – kard. Friedrich Wetter. 12 września 2006 gościł w Ratyzbonie papieża Benedykta XVI podczas jego pierwszej podróży apostolskiej do Niemiec. W 2007 został mianowany członkiem Kongregacji Nauki Wiary, a od 2009 również członkiem Papieskiej Rady ds. Kultury.

2 lipca 2012^[2] papież Benedykt XVI mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary w miejsce odchodzącego na emeryturę kard. Williama Levady. Jednocześnie jako prefekt Kongeregacji Nauki Wiary został także przewodniczącym Papieskiej Komisji Ecclesia Dei, Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Tego samego dnia papież podniósł go do godności arcybiskupa. Mianowany kardynałem przez papieża Franciszka na konsystorzu 22 lutego 2014. Papież Franciszek z dniem 1 lipca 2017^[3] roku zwolnił go z funkcji Prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Na tym stanowisku zastąpił go abp Luis Francisco Ladaria Ferrer SJ, ówczesny sekretarz kongregacji.

Doktoraty honoris causa[edytuj | edytuj kod]

• 14 września 2004 Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego – rec. dorobku naukowego – ks. prof. Krzysztof Góźdź^[4]
• 9 stycznia 2007 Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie;
• 24 września 2008 Papieski Uniwersytet Katolicki w Peru^[5];
• 13 listopada 2015 Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu – rec. dorobku naukowego – o. prof. Kazimierz Lubowicki OMI^[6];
• 16 października 2017 Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie^[7].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor ponad 500 publikacji naukowych. W języku polskim ukazały się następujące książki:

• Chrystologia. Nauka o Jezusie Chrystusie, Kraków 1998.
• Msza święta. Źródło chrześcijańskiego życia, Lublin 2007.
• Ubóstwo, Lublin 2014.
• Nadzieja rodziny rozmowa z Carlosem Granadosem, Kraków 2014.
• Dogmatyka katolicka, Kraków 2015.
• Benedykt XVI i Papież Franciszek. Ich posługa w sukcesji Piotrowej. Dziesięć lat Papieża Benedykta XVI, Warszawa 2015.
• Traktat o łasce, Elbląg 2015.
• Papież. Posłannictwo i misja, Kraków 2017.
• Raport o stanie nadziei rozmowa z Carlosem Granadosem, Warszawa 2017.
• Chrystus jest zawsze nowoczesny. O Kościele, Zbawieniu, historii i współczesności z Kardynałem Gerhardem L. Müllerem rozmawia Paweł Lisicki, Łomża 2018.
• Drogowskazy na dzisiaj, Kraków 2018.
• Listy o kapłaństwie, Kraków 2019.
• Wiara w Boga we współczesnym świecie, Lublin 2020.
• Prawda. Raport o stanie Kościoła wywiad Martina Lohmanna z kard. Gerhardem L. Müllerem, Kraków 2021.
• Jedność wiary. Odpowiedzialność Rzymu za Kościół powszechny, Kraków 2022.
• Cud nieśmiertelności. Co będzie po życiu ziemskim?, Kraków 2023.
• W dobrej wierze. Co będzie z Kościołem w XXI wieku?, Kraków 2023.
• Katolicki, czyli jaki? Prawdziwa i fałszywa reforma, Tarnów 2024.
• Na drodze ku Chrystusowi. Kardynał Gerhard Müller w rozmowie z księdzem Leszkiem Slipkiem, Kraków 2024.

Manifest wiary[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2019 r. ogłosił „Manifest Wiary” w związku z szerzącym się zamieszaniem w nauczaniu wiary^[8][9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Nota biograficzna Gerharda Ludwiga Müllera na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-07-01]. (wł.)
• Nota biograficzna na stronie diecezji ratyzbońskiej (de.). bistum-regensburg.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)].
• Gerhard Ludwig Müller w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2014-06-29] (ang.)
• Gerhard Ludwig Müller [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-01-14]  (ang.).