Giennadij Szatkow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giennadij Szatkow

Геннадий Шатков

Data i miejsce urodzenia	27 maja 1932 Leningrad
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 2009 Petersburg
Wzrost	172 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Melbourne 1956 boks (waga średnia) Mistrzostwa Europy złoto Berlin Zach. 1955 waga średnia złoto Lucerna 1959 waga średnia
Odznaczenia

Giennadij Iwanowicz Szatkow ros. Геннадий Иванович Шатков (ur. 27 maja 1932 w Leningradzie, zm. 14 stycznia 2009 w Petersburgu^[1]) – radziecki bokser, mistrz olimpijski i dwukrotny mistrz Europy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Szatkow rozpoczął uprawianie boksu w wieku 12 lat w klubie pionierskim w Leningradzie. jego pierwszymi trenerami byli A. Żdanow i Iwan Osipow. Pierwszy sukces odniósł w 1949, kiedy to zajął 3. miejsce w młodzieżowych mistrzostwach ZSRR w Rostowie nad Donem. W 1951 ukończył szkołę średnią w Leningradzie i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Leningradzkim, jednocześnie walcząc w klubie „Burewiestnik Leningrad”. Pierwszy sukces wśród seniorów odniósł w 1951, zostając mistrzem Leningradu w wadze półśredniej. W 1953 zajął 3. miejsce w mistrzostwach ZSRR w tej kategorii, a w 1954 był drugi w wadze średniej. W 1955 i 1956 był mistrzem ZSRR w wadze średniej.

Wystartował w mistrzostwach Europy w 1955 w Berlinie Zachodnim i zdobył tytuł mistrzowski w wadze średniej (w ćwierćfinale pokonał Zbigniewa Piórkowskiego)^[2]. Rok później na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne został mistrzem olimpijskim w tej kategorii wagowej, wygrywając w finale z Chilijczykiem Ramónem Tapią przez nokaut w 1. rundzie^[1].

Niespodziewanie przegrał w finale mistrzostw ZSRR w 1957 z Askoldem Lasotą, ale wystąpił w Mistrzostwach Europy w 1957 w Pradze. Przegrał tam jednak w ćwierćfinale z Dragoslavem Jakovljeviciem z Jugosławii, który został wicemistrzem Europy^[3].

W 1958 Szatkow ponownie został mistrzem ZSRR. W 1959 nie wystartował co prawda w mistrzostwach ZSRR, ale za to zdobył złoty medal w mistrzostwach Europy w Lucernie, gdzie w finale pokonał Tadeusza Walaska^[4].

W 1960 odpadł w ćwierćfinale mistrzostw ZSRR w wadze średniej. Na igrzyskach olimpijskich w Rzymie wystąpił jednak w wadze półciężkiej. Przegrał w ćwierćfinale z późniejszym mistrzem Cassiusem Clayem^[1]. Wkrótce potem zakończył karierę bokserską.

Szatkow ukończył studia prawnicze, a następnie uzyskał stopień kandydata nauk w 1962. W 1964 był prorektorem Uniwersytetu Leningradzkiego. Zmarł po długiej chorobie 14 stycznia 2009 r.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]