Gieorgij Cziczerin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gieorgij Cziczerin
Георгий Чичерин
Pełne imię i nazwisko	Gieorgij Wasilewicz Cziczerin
Data i miejsce urodzenia	12 listopada?/24 listopada 1872 ; Karauł, gubernia tambowska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1936 ; Moskwa, RFSRR, ZSRR
	ludowy komisarz spraw zagranicznych RFSRR
Okres	od 30 maja 1918; do 6 lipca 1923
Przynależność polityczna	Rosyjska Komunistyczna Partia (bolszewików)
Poprzednik	Lew Trocki
	ludowy komisarz spraw zagranicznych ZSRR
Okres	od 6 lipca 1923; do 21 lipca 1930
Przynależność polityczna	Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)
Poprzednik	urząd utworzony
Następca	Maksim Litwinow
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Gieorgij Wasilewicz Cziczerin (ros. Гео́ргий (Ю́рий) Васи́льевич Чиче́рин, ur. 12 listopada^?/24 listopada 1872 w majątku Karauł (gubernia tambowska) zm. 7 lipca 1936 w Moskwie) – rosyjski dyplomata, prawnik, ludowy komisarz spraw zagranicznych RFSRR (1918–1923), ludowy komisarz spraw zagranicznych ZSRR (1922–1930).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z arystokratycznej rodziny. Przed I wojną światową urzędnik carskiego ministerstwa spraw zagranicznych. Od 1904 związany z partiami lewicowymi, od 1905 członek SDPRR (stronnik frakcji mienszewików). W latach 1904–1918 na emigracji (Berlin 1905–1907, Paryż 1907–1914, Londyn 1914–1917). W 1917 pomógł Leninowi wrócić do Rosji. Działał w ruchu robotniczym Francji i Anglii.

Po powrocie do kraju w 1918 wstąpił do partii bolszewickiej. Od 10 stycznia 1918 zastępca ludowego komisarza spraw zagranicznych Rosji sowieckiej, po podaniu się do dymisji z funkcji ludowego komisarza Lwa Trockiego (sprzeciwiającego się zawarciu traktatu brzeskiego) p.o. komisarza a następnie od 30 maja 1918 ludowy komisarz spraw zagranicznych. Prowadził rokowania brzeskie, w imieniu Rosji Radzieckiej podpisał z Niemcami układ w Rapallo (1922). Twórca radzieckiej służby dyplomatycznej. Od połowy lat 20. z powodu choroby (cukrzyca) tracił wpływy, formalnie ustąpił w 1930 wskutek konfliktu z Maksimem Litwinowem, który pomawiał go o pederastię.

Interesował się muzyką poważną, napisał książkę: "Mozart - etiuda badawcza" (wyd. pol. Poznań 1966).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ 13 marca 1918 – 30 maja 1918: pełniący obowiązki ludowego komisarza spraw zagranicznych

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Miloš Mikeln, Stalin; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1990, ISBN 83-11-07757-6
Георгий Васильевич Чичерин na portalu hrono.ru

[1] 13 marca 1918 – 30 maja 1918: pełniący obowiązki ludowego komisarza spraw zagranicznych

[1]

Posolsky Prikaz, przewodniczący (1549–1699)	Iwan Wiszkowaty (1549–1570) Wasilij i Andriej Szelkalow (1570–1601) Iwan Gramotyn (1605–1606) Piotr Tretiakow (1608–1610) Iwan Gramotyn (1610–1612) Piotr Tretiakow (1613–1618) Iwan Gramotyn (1618–1626) Iwan Gramotyn (1634–1635) Almaz Iwanow (1635–1667) Afanasy Ordin-Naszczokin (1667–1681) Artamon Matwiejew (1671–1676) Wasilij Golicyn (1682–1689) Emelian Ukrainczew (1689–1697) Lew Naryszkin (1697–1699)
Kanclerze i wicekanclerze Carstwa Rosyjskiego i Imperium Rosyjskiego (1699–1801)	Fiodor Gołowin (1700–1706) Piotr Szafirow (1706–1708) Gawriłło Gołowkin (1706–1734) Andriej Ostermann (1734–1740) Aleksiej Czerkaski (1740–1742) Aleksy Piotrowicz Bestużew-Riumin (1744–1758) Michaił Iłłarionowicz Woroncow (1758–1763) Nikita Panin (1763–1781) Iwan Andrejewicz Ostermann (1781–1797) Aleksandr Bezborodko (1797–1799) Fiodor Rostopczyn (1799–1801) Nikita Pietrowicz Panin 1801
MSZ Imperium Rosyjskiego (1801–1917)	Wiktor Koczubej (1801–1802) Aleksander Woroncow (1802–1804) Adam Jerzy Czartoryski (1804–1806) Andriej Budberg (1806–1808) Nikołaj Rumiancew (1807–1814) Karl Nesselrode (1814–1856) Ioannis Kapodistrias (1816–1822, razem z Nesselrode’m) Aleksandr Gorczakow (1856–1882) Nikołaj de Giers (1882–1895) Aleksiej Łobanow-Rostowski (1895–1896) Nikołaj Szyszkin (1896–1897) Nikołaj Murawiow (1897–1900) Władimir Lambsdorff (1900–1906) Aleksandr Izwolski (1906–1910) Siergiej Sazonow (1910–1916) Borys Stürmer 1916 Nikołaj Pokrowski (1916–1917)
MSZ Rządu Tymczasowego Rosji	Pawieł Milukow (1917) Michaił Tereszczenko (1917)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR	Lew Trocki (1917–1918) Gieorgij Cziczerin (1918–1923)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych ZSRR (1922–1946)	Gieorgij Cziczerin (1923–1930) Maksim Litwinow (1930–1939) Wiaczesław Mołotow (1939–1946)
Ministerstwo Spraw Zagranicznych ZSRR (1946–1991)	Wiaczesław Mołotow (1946–1949) Andriej Wyszynski (1949–1953) Wiaczesław Mołotow (1953–1956) Dmitrij Szepiłow (1956–1957) Andriej Gromyko (1957–1985) Eduard Szewardnadze (1985–1990) Aleksandr Biessmiertnych 1991 Boris Pankin 1991 Eduard Szewardnadze
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej	Andriej Kozyriew (1990–1996) Jewgienij Primakow (1996–1998) Igor Iwanow (1998–2004) Siergiej Ławrow (od 2004)