Giovanni Battista Sammartini – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giovanni Battista Sammartini
Ilustracja
Giovanni Battista Sammartini, portret pędzla Donina Riccardiego (XVIII w.)
Data i miejsce urodzenia

ok. 1698 (1700?)
Mediolan

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 1775
Mediolan

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, organista, kapelmistrz

Giovanni Battista Sammartini (ur. ok. 1698 (1700?) w Mediolanie, zm. 15 stycznia 1775[1] tamże) – włoski kompozytor, organista, kapelmistrz i nauczyciel.

Był organistą katedralnym i kapelmistrzem w Mediolanie. Wśród jego uczniów znalazł się m.in. Ch.W. Gluck.

Tworzył symfonie (ponad 70), opery (dwie), koncerty (przede wszystkim skrzypcowe), sonaty, muzykę kameralną i kościelną. Jego dzieła, szczególnie symfonie, znamionują nadejście klasycyzmu; Sammartini wykształcił cykl sonatowy i nowy styl instrumentacji pokrewny stylowi szkoły mannheimskiej. Już w roku 1734 pisał 4-częściowe symfonie. Technika rozwijania tematów muzycznych przez Sammartiniego zapowiada twórczość Haydna i Mozarta. Wczesne jego kompozycje pisane były w celach liturgicznych.

Utwory Sammartiniego są uporządkowane albo według numeru opusowego, jaki uzyskały za życia kompozytora, albo według katalogu J-C (Jenkins-Churgin).

Giovanni Battista Sammartini jest często mylony ze swoim bratem, Giuseppe, również kompozytorem (1695-1750), o podobnym dorobku oraz inicjale pierwszego imienia (G.).

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Opery
    • Memet, J-C 88 (Lodi, 1732)
    • L’ambizione superata dalla virtù, J-C 89 (Mediolan, 1734)
    • L’Agrippina, moglie do Tiberio, J-C 90 (Mediolan, 1743)
  • Sonaty
    • na organy
    • na wiolonczelę
    • na skrzypce
    • na flet
    • Sonaty triowe (np. na flet, skrzypce i basso continuo)
  • Koncerty
    • na wiolonczelę i piccolo
    • na flet
    • na skrzypce
  • Symfonie
    • około 70

Nagrania[edytuj | edytuj kod]

  1. Giovanni Battista Sammartini – Concertos & Overtures – Les Muffatti - dyr. Peter van Heyghen, Ramee, 2011, CD, DDD.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 785. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  • The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. S. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]