Giovanni Paolo Oliva – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giovanni Paolo Oliva
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 października 1600
Genua

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1681
Rzym

Generał zakonu jezuitów
Okres sprawowania

1664–1681

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Śluby zakonne

22 listopada 1616

Giovanni Paolo Oliva (ur. 4 października 1600 w Genui, zm. 26 listopada 1681 w Rzymie) – generał Towarzystwa Jezusowego.

Wstąpił do jezuitów 22 listopada 1616. Był kaznodzieją Innocentego X, Aleksandra VII, Klemensa IX i Klemensa X. W 1661, w związku z chorobą przełożonego generalnego Nickela, XI Kongregacja Generalna wybrała go wikariuszem generalnym z prawem następstwa. Jego generalat naznaczony był polemikami z kwietyzmem i gallikanizmem, trwał również spór akomodacyjny. Oliva dążył do poprawy stosunków z innymi zakonami poprzez rozwiązywanie wszelkich spornych kwestii. Wspierał misje, szczególnie w Japonii. Pozostawione zbiory kazań ukazują jego solidne wykształcenie i pobożność. Pamiętając, co stało się z kardynałem Pietro Sforza Pallavicino, Oliva wydał drukiem 1000 swoich listów w obawie przez ich złą interpretacją.

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Prediche dette nel Palazzo Apostolico, 3 t., Roma 1659-1674
  • Quaranta sermoni in varii luoghi sacri di Roma, Roma 1670
  • Sermoni domestici, 10 t., Roma 1670-1682
  • In selecta Scripturae loca ethicae commentationes, 6 t., Lyon 1677-1670.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]