Girolamo Grimaldi (zm. 1733) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	9 kwietnia 1713
Konsekrator	Philips-Erard van der Noot
Współkonsekratorzy	Pierre Lambert Ledrou; Pierre-Joseph de Franken-Sierstof
Konsekrowani biskupi
Paweł Franciszek Sapieha	2 maja 1715
Walenty Maciej Arcemberski	28 lipca 1715
Giulio Sabbatini	19 maja 1726
Philipp Ludwig von Sinzendorf	17 listopada 1726

Girolamo Grimaldi
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1674 ; Genua
Data śmierci	18 listopada 1733
Miejsce pochówku	Genua
	Nuncjusz apostolski w Polsce
Okres sprawowania	1712–1721
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	7 kwietnia 1709
Nominacja biskupia	5 października 1712; arcybiskup tytularny Edessa in Osrhoëne
Sakra biskupia	9 kwietnia 1713
Kreacja kardynalska	2 października 1730; Klemens XII
Kościół tytularny	S. Balbinae
	Multimedia w Wikimedia Commons

Girolamo Grimaldi (ur. 15 listopada 1674 w Genui, zm. 18 listopada 1733) – opat Santa Maria, arcybiskup Edessy, dyplomata watykański i kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

7 kwietnia 1709 otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1706-1712 internuncjusz apostolski w Brukseli. 5 października 1712 mianowany arcybiskupem tytularnym Edessa in Osrhoënew. 30 grudnia 1712 mianowany nuncjuszem apostolskim w Polsce. 9 kwietnia 1713 przyjął sakrę biskupią z rąk Philippe Ehrard Van der Noot biskupa Gandawy. Od 1721 nuncjusz apostolski w Wiedniu. Od roku 1730 kardynał.