Giuseppe Pinto – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 stycznia 2002
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Leonardo Sandri; Robert Sarah
Konsekrowani biskupi
Francisco Javier Stegmeier Schmidlin	19 kwietnia 2009
David William Antonio	26 sierpnia 2011
Severo Caérmare	30 października 2014
Współkonsekrowani biskupi
Marcelino Antonio Maralit	13 marca 2015
Valentin Dimoc	4 sierpnia 2015
Dennis Villarojo	10 sierpnia 2015
Victor de la Cruz Ocampo	29 sierpnia 2015
Oscar Florencio	4 września 2015
Giovanni Intini	22 lutego 2017

Giuseppe Pinto
	Arcybiskup tytularny Pandosia
	; Giuseppe Pinto (2013)
	Caritas Christi; Miłość Chrystusa
Kraj działania	Senegal, Chile, Filipiny, Chorwacja
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1952 ; Noci
	Nuncjusz apostolski w Chorwacji
Okres sprawowania	2017–2019
	Nuncjusz apostolski na Filipinach
Okres sprawowania	2011–2017
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	diecezja Conversano-Monopoli
Prezbiterat	1 kwietnia 1978
Nominacja biskupia	4 grudnia 2001
Sakra biskupia	6 stycznia 2002
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giuseppe Pinto (ur. 26 maja 1952 w Noci) – włoski duchowny rzymskokatolicki, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Senegalu w latach 2001–2007, nuncjusz apostolski w Chile w latach 2007–2011, nuncjusz apostolski na Filipinach w latach 2011–2017, nuncjusz apostolski w Chorwacji w latach 2017–2019.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 maja 1952 w Noci. Święcenia prezbiteratu otrzymał 1 kwietnia 1978 w katedrze Santa Maria Assunta w Conversano. W 1980 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej w Rzymie.

4 grudnia 2001 papież Jan Paweł II prekonizował go nuncjuszem apostolskim w Senegalu^[1] równocześnie akredytowanym w Mali, Republice Zielonego Przylądka, Gwinei Bissau oraz delegatem w Mauretanii, a także arcybiskupem tytularnym Pandosia. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 2002 w bazylice św. Piotra na Watykanie. Głównym konsekratorem był sam papież, zaś współkonsekratorami arcybiskup Leonardo Sandri, substytut do spraw ogólnych Sekretariatu Stanu i arcybiskup Robert Sarah, sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Caritas Christi”.

10 maja 2011 papież Benedykt XVI oddelegował go do pracy w nuncjaturze na Filipinach^[3].

1 lipca 2017 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim w Chorwacji^[4], w której pracował do 16 kwietnia 2019 jako nuncjusz^[5].

31 lipca 2020 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków nuncjusza apostolskiego i tym samym przeszedł na emeryturę^[6].

↑ NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO IN SENEGAL E DELEGATO APOSTOLICO IN MAURITANIA. press.vatican.va, 2001-12-04. [dostęp 2001-12-05]. (wł.).
↑ NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO IN CILE. press.vatican.va. [dostęp 2007-12-06]. (wł.).
↑ NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO NELLE FILIPPINE. press.vatican.va. [dostęp 2011-05-10]. (wł.).
↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Croazia. press.vatican.va. [dostęp 2017-07-01]. (wł.).
↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Croazia. press.vatican.va. [dostęp 2019-07-22]. (wł.).
↑ Rinuncia all’incarico di Nunzio Apostolico. press.vatican.va. [dostęp 2020-07-31]. (wł.).

Delegaci apostolscy	Marcel Lefebvre (1948–1959) Émile Maury (1959–1961)
Internuncjusz apostolski	Émile Maury (1961–1965)
Pronuncjusze apostolscy	Giovanni Benelli (1966–1967) Giovanni Mariani (1967–1975) Luigi Barbarito (1975–1978) Luigi Dossena (1978–1985) Pablo Puente Buces (1986–1989) Antonio Maria Vegliò (1989–1994)
Nuncjusze apostolscy	Antonio Maria Vegliò (1994–1997) Jean-Paul Gobel (1997–2001) Giuseppe Pinto (2001–2007) Luis Mariano Montemayor (2008–2015) Michael Banach (2016–2022) Waldemar Sommertag (od 2022)

Delegaci apostolscy	Celestino del Frate (1882–1883) Pietro Monti (1903–1907)
Internuncjusz apostolski	Enrico Sibilia (1908–1914)
Nuncjusze apostolscy	Sebastiano Nicotra (1916–1918) Benedetto Aloisi Masella (1919–1927) Ettore Felici (1927–1938) Aldo Laghi (1938–1942) Maurilio Silvani (1942–1946) Mario Zanin (1947–1953) Sebastiano Baggio (1953–1959) Opilio Rossi (1959–1961) Gaetano Alibrandi (1961–1963) Egano Righi-Lambertini (1963–1967) Carlo Martini (1967–1970) Sotero Sanz Villalba (1970–1977) Angelo Sodano (1977–1988) Giulio Einaudi (1988–1992) Piero Biggio (1992–1999) Luigi Ventura (1999–2001) Aldo Cavalli (2001–2007) Giuseppe Pinto (2007–2011) Ivo Scapolo (2011–2019) Alberto Ortega Martín (od 2019)

Delegaci apostolscy	Placide-Louis Chapelle (1900–1901) Donato Sbarretti (1901–1902) Giovanni Battista Guidi (1902–1904) Ambrose Agius (1904–1911) Giuseppe Petrelli (1915–1921) Guglielmo Piani (1922–1948) Egidio Vagnozzi (1949–1951)
Nuncjusze apostolscy	Egidio Vagnozzi (1951–1958) Salvatore Siino (1959–1963) Carlo Martini (1963–1967) Carmine Rocco (1967–1973) Bruno Torpigliani (1973–1990) Gian Vincenzo Moreni (1990–1999) Antonio Franco (1999–2006) Fernando Filoni (2006–2007) Edward Adams (2007–2011) Giuseppe Pinto (2011–2017) Gabriele Caccia (2017–2019) Charles Brown (od 2020)