Gniewomir – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy imienia. Zobacz też: artykuł dotyczący władcy Czarnkowa z początku XII wieku, opisanego w Kronice Galla Anonima.

Gniewomir, Gniewomiar, Gniewomier, Gniemir – staropolskie imię męskie.

Budowa oraz znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Imię Gniewomir jest przykładem staropolskiego, złożonego, osobowego imienia dwuczłonowego, które jest reliktem pogańskich imion używanych we wczesnym średniowieczu przez Słowian^[1]. Składa się z członu Gniewo- (gniew) oraz -mir (pokój, spokój, dobro). Mogło zatem oznaczać ten, który uśmierza gniew. Witold Taszycki zaliczył je do grupy najstarszych polskich imion osobowych^[2] .

Por. Mirogniew, imię złożone z tych samych członów w odwrotnej kolejności. Do zdrobnień tego imienia zaliczają się m.in. Gniewosz i Gniewko.

Gniewomir imieniny obchodzi 8 lutego^[3].

Osoby noszące imię Gniewomir[edytuj | edytuj kod]

• Gniewomir (władca) (XII w.)
• Gniewomir (wojewoda gdański) (XIII w.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Zenon Klemensiewicz: Gramatyka historyczna języka polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00995-0.
• Witold Taszycki: Najdawniejsze polskie imiona osobowe. Kraków: 1926.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Gniewko, syn rybaka – bohaterem serialu jest chłopiec (a potem młody rycerz) noszący to imię