Grand Prix Austrii 1977 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grand Prix Austrii 1977
XV Gröbel Möbel Grosser Preis von Österreich
12. wyścig z 17 w sezonie
292. Grand Prix Formuły 1
Tor Österreichring
Austria Österreichring
Data

12-14 sierpnia 1977

Trasa
Liczba okrążeń

54

Długość okrążenia

5,942 km

Dystans

320,868 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

30 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

16 kierowców

Wyniki
Pole position

Niki Lauda
(1:39,320, Ferrari)

Zwycięzca

Alan Jones
(1:37:16,490, Shadow)

Najszybsze
okrążenie

John Watson
(1:40,960, Brabham)

12. Grand Prix w sezonie 1977
Poprzednie

Grand Prix Niemiec

Następne

Grand Prix Holandii

Grand Prix Austrii
1976 1977 1978

Grand Prix Austrii 1977 (oryg. Gröbel Möbel Grosser Preis von Österreich) – 12. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1977, która odbyła się 14 sierpnia 1977, po raz ósmy na torze Österreichring.

15. Grand Prix Austrii, dziewiąte zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Przed Grand Prix przebudowano nieco tor – szybki zakręt Vöst-Hügel Kurve zastąpiono wolną szykaną Hella Licht. Miało to związek ze śmiercią Marka Donohue podczas rozgrzewki do wyścigu w 1975 roku. Wstawienie tej szykany wydłużyło tor do 5942 metrów.

Przed wyścigiem w zespole Shadow Arturo Merzario zastąpił Riccardo Patrese, a zespół Hesketh zatrudnił w charakterze kierowcy Iana Ashleya.

Pole position do wyścigu zdobył "lokalny" kierowca, Niki Lauda. Za nim startowali James Hunt, Mario Andretti i Hans-Joachim Stuck. Kolega zespołowy Laudy, John Watson, startował z 12 pozycji.

Wyścig rozpoczął się na mokrym torze, ale większość kierowców startowała do niego na slickach w nadziei, że tor szybko wyschnie. Jednakże przewagę zyskali kierowcy jadący na oponach przeznaczonych na mokrą nawierzchnię, i tak Arturo Merzario, startując z 21 pozycji, szybko znalazł się na szóstym miejscu. Prowadził Andretti przed Nilssonem. Lauda popełnił błąd na jednym z zakrętów, i spadł na 10 miejsce.

Tor zaczął jednak przesychać, i kierowcy jadący na "mokrych" oponach (m.in. Nilsson oraz Merzario) musieli je wymienić na slicki, tracąc przez to wiele pozycji. Na 11 okrążeniu Andrettiemu zepsuł się silnik. Na prowadzenie wysunął się więc Hunt. Na drugiej pozycji jechał Stuck, a na trzeciej niespodziewanie Jones.

Jones wyprzedził Stucka i postarał się zaatakować Hunta. Na 22 okrążeniu został liderem. Nilsson natomiast stopniowo odzyskiwał pozycje, ale na 38 okrążeniu musiał wycofać się z wyścigu z powodu awarii silnika. Ten sam defekt spotkał Hunta 5 okrążeń później.

Wyścig wygrał Alan Jones. Było to jego pierwsze zwycięstwo, podobnie jak pierwsze i jedyne zwycięstwo zespołu Shadow. Zwycięstwo to było tak niespodziewane, że organizatorzy nie przygotowali kopii hymnu Australii dla zwycięzcy; zamiast tego na podium Jones wysłuchał "Happy Birthday".

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
1 Wielka Brytania James Hunt Marlboro Team McLaren McLaren M26 Ford DFV 3.0 V8 G
2 Niemcy Jochen Mass Marlboro Team McLaren McLaren M26 Ford DFV 3.0 V8 G
3 Szwecja Ronnie Peterson Elf Team Tyrrell Tyrrell P34 Ford DFV 3.0 V8 G
4 Francja Patrick Depailler Elf Team Tyrrell Tyrrell P34 Ford DFV 3.0 V8 G
5 Stany Zjednoczone Mario Andretti John Player Team Lotus Lotus 78 Ford DFV 3.0 V8 G
6 Szwecja Gunnar Nilsson John Player Team Lotus Lotus 78 Ford DFV 3.0 V8 G
7 Wielka Brytania John Watson Martini Racing Brabham BT45 Alfa Romeo 3.0 B12 G
8 Niemcy Hans-Joachim Stuck Martini Racing Brabham BT45 Alfa Romeo 3.0 B12 G
9 Brazylia Alex Ribeiro Hollywood March Racing March 761B Ford DFV 3.0 V8 G
10 Południowa Afryka Ian Scheckter Hollywood March Racing March 761B Ford DFV 3.0 V8 G
11 Austria Niki Lauda Scuderia Ferrari Ferrari 312T2 Ferrari 3.0 B12 G
12 Argentyna Carlos Reutemann Scuderia Ferrari Ferrari 312T2 Ferrari 3.0 B12 G
16 Włochy Arturo Merzario Shadow Racing Shadow DN8 Ford DFV 3.0 V8 G
17 Australia Alan Jones Shadow Racing Shadow DN8 Ford DFV 3.0 V8 G
18 Australia Vern Schuppan Team Surtees Surtees TS19 Ford DFV 3.0 V8 G
19 Włochy Vittorio Brambilla Team Surtees Surtees TS19 Ford DFV 3.0 V8 G
20 Południowa Afryka Jody Scheckter Walter Wolf Racing Wolf WR3 Ford DFV 3.0 V8 G
22 Szwajcaria Clay Regazzoni Team Tissot Ensign Ensign N177 Ford DFV 3.0 V8 G
23 Francja Patrick Tambay Team Tissot Ensign Ensign N177 Ford DFV 3.0 V8 G
24 Wielka Brytania Rupert Keegan Penthouse Rizla Racing Hesketh 308E Ford DFV 3.0 V8 G
25 Meksyk Héctor Rebaque Penthouse Rizla Racing Hesketh 308E Ford DFV 3.0 V8 G
26 Francja Jacques Laffite Ligier Gitanes Ligier JS7 Matra 3.0 V12 G
27 Belgia Patrick Nève Williams Grand Prix Engineering March 761 Ford DFV 3.0 V8 G
28 Brazylia Emerson Fittipaldi Copersucar-Fittipaldi Fittipaldi F5 Ford DFV 3.0 V8 G
30 Stany Zjednoczone Brett Lunger Chesterfield Racing McLaren M23 Ford DFV 3.0 V8 G
33 Austria Hans Binder ATS Racing Team Penske PC4 Ford DFV 3.0 V8 G
34 Francja Jean-Pierre Jarier ATS Racing Team Penske PC4 Ford DFV 3.0 V8 G
36 Hiszpania Emilio de Villota Iberia Airlines McLaren M23 Ford DFV 3.0 V8 G
38 Wielka Brytania Brian Henton British Formula 1 Racing March 761B Ford DFV 3.0 V8 G
39 Wielka Brytania Ian Ashley Hesketh Racing Hesketh 308E Ford DFV 3.0 V8 G
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata
1 11 Austria Niki Lauda Ferrari G 1:39,320 - -
2 1 Wielka Brytania James Hunt McLaren-Ford G 1:39,450 0:00,130 0:00,130
3 5 Stany Zjednoczone Mario Andretti Lotus-Ford G 1:39,740 0:00,290 0:00,420
4 8 Niemcy Hans-Joachim Stuck Brabham-Alfa Romeo G 1:39,970 0:00,230 0:00,650
5 12 Argentyna Carlos Reutemann Ferrari G 1:40,120 0:00,150 0:00,800
6 26 Francja Jacques Laffite Ligier-Matra G 1:40,220 0:00,100 0:00,900
7 23 Francja Patrick Tambay Ensign-Ford G 1:40,290 0:00,070 0:00,970
8 20 Południowa Afryka Jody Scheckter Wolf-Ford G 1:40,400 0:00,110 0:01,080
9 2 Niemcy Jochen Mass McLaren-Ford G 1:40,440 0:00,040 0:01,120
10 4 Francja Patrick Depailler Tyrrell-Ford G 1:40,620 0:00,180 0:01,300
11 22 Szwajcaria Clay Regazzoni Ensign-Ford G 1:40,740 0:00,120 0:01,420
12 7 Wielka Brytania John Watson Brabham-Alfa Romeo G 1:40,920 0:00,180 0:01,600
13 19 Włochy Vittorio Brambilla Surtees-Ford G 1:40,930 0:00,010 0:01,610
14 17 Australia Alan Jones Shadow-Ford G 1:41,000 0:00,070 0:01,680
15 3 Szwecja Ronnie Peterson Tyrrell-Ford G 1:41,130 0:00,130 0:01,810
16 6 Szwecja Gunnar Nilsson Lotus-Ford G 1:41,240 0:00,110 0:01,920
17 30 Stany Zjednoczone Brett Lunger McLaren-Ford G 1:41,400 0:00,160 0:02,080
18 34 Francja Jean-Pierre Jarier Penske-Ford G 1:41,700 0:00,300 0:02,380
19 34 Austria Hans Binder Penske-Ford G 1:41,710 0:00,310 0:02,390
20 24 Wielka Brytania Rupert Keegan Hesketh-Ford G 1:41,920 0:00,210 0:02,600
21 16 Włochy Arturo Merzario Shadow-Ford G 1:41,920 0:00,000 0:02,600
22 27 Belgia Patrick Nève March-Ford G 1:41,960 0:00,040 0:02,640
23 28 Brazylia Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford G 1:42,150 0:00,190 0:02,830
24 10 Południowa Afryka Ian Scheckter March-Ford G 1:42,220 0:00,070 0:02,900
25 18 Australia Vern Schuppan Surtees-Ford G 1:42,310 0:00,090 0:02,990
26 36 Hiszpania Emilio de Villota McLaren-Ford G 1:42,380 0:00,070 0:03,060
Nie zakwalifikowali się
27 38 Wielka Brytania Brian Henton March-Ford G 1:42,430 0:00,050 0:03,110
28 39 Wielka Brytania Ian Ashley Hesketh-Ford G 1:42,520 0:00,090 0:03,200
29 25 Meksyk Héctor Rebaque Hesketh-Ford G 1:42,750 0:00,230 0:03,430
30 9 Brazylia Alex Ribeiro March-Ford G 1:43,030 0:00,280 0:03,710
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 17 Australia Alan Jones Shadow-Ford G 54 1h37m16s490
2 11 Austria Niki Lauda Ferrari G 54 1h37m36s620(+0:20,130)
3 8 Niemcy Hans-Joachim Stuck Brabham-Alfa Romeo G 54 1h37m50s990(+0:34,500)
4 12 Argentyna Carlos Reutemann Ferrari G 54 1h37m51s240(+0:34,750)
5 3 Szwecja Ronnie Peterson Tyrrell-Ford G 54 1h38m18s580(+1:02,090)
6 2 Niemcy Jochen Mass McLaren-Ford G 53 - 1 okr.
7 24 Wielka Brytania Rupert Keegan Hesketh-Ford G 53 - 1 okr.
8 7 Wielka Brytania John Watson Brabham-Alfa Romeo G 53 - 1 okr.
9 27 Belgia Patrick Nève March-Ford G 53 - 1 okr.
10 30 Stany Zjednoczone Brett Lunger McLaren-Ford G 53 - 1 okr.
11 28 Brazylia Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford G 53 - 1 okr.
12 33 Austria Hans Binder Penske-Ford G 53 - 1 okr.
13 4 Francja Patrick Depailler Tyrrell-Ford G 53 - 1 okr.
14 34 Francja Jean-Pierre Jarier Penske-Ford G 52 - 2 okr.
15 19 Włochy Vittorio Brambilla Surtees-Ford G 52 - 2 okr.
16 18 Australia Vern Schuppan Surtees-Ford G 52 - 2 okr.
17 36 Hiszpania Emilio de Villota McLaren-Ford G 50 - 4 okr. wypadek
Niesklasyfikowani
20 Południowa Afryka Jody Scheckter Wolf-Ford G 45 - 9 okr. poślizg
1 Wielka Brytania James Hunt McLaren-Ford G 43 - 11 okr. silnik
23 Francja Patrick Tambay Ensign-Ford G 41 - 13 okr. silnik
6 Szwecja Gunnar Nilsson Lotus-Ford G 38 - 16 okr. silnik
16 Włochy Arturo Merzario Shadow-Ford G 29 - 25 okr. skrzynia biegów
26 Francja Jacques Laffite Ligier-Matra G 21 - 33 okr. wycieki oleju
5 Stany Zjednoczone Mario Andretti Lotus-Ford G 11 - 43 okr. silnik
10 Południowa Afryka Ian Scheckter March Engineering-Ford G 2 - 52 okr. wypadek
22 Szwajcaria Clay Regazzoni Ensign-Ford G 0 - 54 okr. wypadek
P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Konstruktor Opony Czas Okr.
7 Wielka Brytania John Watson Brabham-Alfa Romeo G 1:40,960 52

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

←1976 Grand Prix Formuły 1 w sezonie 1977 1978→
Grand Prix Austrii zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Austrii_1977&oldid=53978913”