Grecja w Konkursie Piosenki Eurowizji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grecja
w Konkursie Piosenki Eurowizji
1
0
3
4
Informacje ogólne
Rok i miejsce debiutu

1974, Brighton

Liczba udziałów

43 (40 finałów)

Organizacja konkursu

1 raz w 2006

Strona internetowa

Grecja uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1974. Udziałem kraju w konkursie zajmuje się grecki nadawca publiczny Ellinikí Radiofonía Tileórasi (ERT).

Grecja od czasu debiutu wystawiła do konkursu 41 reprezentantów, przy czym jedynie jeden zwyciężył (Elena Paparizou z utworem „My Number One” w 2005)[1], dzięki czemu za organizację konkursu w 2006 odpowiedzialna była telewizja ERT[2]. Kraj czekał 31 lat na wygraną, ustanawiając nowy rekord najdłuższego okresu między debiutem a zwycięstwem[3].

W 1975 nadawca nie wziął udziału w konkursie z nieznanych powodów[4], ale już rok później powrócił do stawki konkursowej[5]. W 1982 Grecja miała wystartować w konkursie z piosenką „Sarantapente kopelies” Temisa Adamantidisa, jednak minister kultury Melina Mercouri podjęła decyzję o wycofaniu jej dwa tygodnie przed konkursem, uznając, że utwór nie spełnia jej standardów jakości[6][7]. Po powrocie na konkurs w następnym roku[8] nadawca ponownie zrezygnował z udziału w konkursie w 1984[9]. Kraj powrócił do konkursu w 1985[10], ale już w następnym roku ponownie wycofał się z udziału z powodów politycznych[11]. Reprezentantką Grecji w 1986 miała być Polina z utworem „Wagon-lit”[12]. W 1999 nadawca nie mógł wystawić reprezentanta z powodu osiągnięcia słabego wyniku w finale 43. konkursu[13]. W następnym roku stacja ERT wycofała się z udziału w konkursie z powodów finansowych[14][15].

Uczestnictwo[edytuj | edytuj kod]

Grecja uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1974. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich greckich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach[16]:

Rok Artysta Piosenka Finał Punkty Półfinał Punkty
1974 Marinella „Krasi, talassa ke t ’agori mu” 11 7 Brak rundy półfinałowej
1975 Brak reprezentanta
1976 Mariza Koch „Panaya mu, panaya mu” 13 20
1977 Paschalis, Marianna, Robert i Bessy „Mathima solfège” 5 92
1978 Tania Tsanaklidu „Charlie Chaplin” 8 66
1979 Elpida „Sokrati” 8 69
1980 Ana Wisi „Autostop” 13 30
1981 Yiannis Dimitras „Feggari kalokerino” 8 55
1982 Temis Adamantidis „Sarantapente kopelies” Rezygnacja
1983 Kristi Stassinopulu „Mu les” 14 32
1984 Brak reprezentanta
1985 Takis Biniaris „Miazume” 16 15
1986 Polina „Wagon-lit” Rezygnacja
1987 Bang „Stop” 10 64
1988 Afroditi Frida „Clown” 17 10
1989 Mariana Efstratiu „To diko su asteri” 9 56
1990 Christos Callow & Wave „Horis skopo” 19 11
1991 Sophia Vossu „I anixi” 13 36
1992 Kleopatra „Olu tu kosmu i elpida” 5 94
1993 Katerina Garbi „Ellada, hora tu fotos” 9 64 Kvalifikacija za Millstreet
1994 Kostas Bigalis „To Trehandiri” 14 44 Brak rundy półfinałowej
1995 Elina Konstantopulu „Pia prosefhi” 12 68
1996 Mariana Efstratiu „Emis forame to himona aniksiatika” 14 36 12[a] 45
1997 Marianna Zorba „Horepse” 12 39 Brak rundy półfinałowej
1998 Talassa „Mia krifi ewestisia” 20 12
Brak reprezentanta w latach 19992000
2001 Antique (I Would) Die for You 3 147
2002 Michalis Rakindzis S.A.G.A.P.O. 17 27
2003 Mando Never Let You Go 17 25
2004 Sakis Ruwas Shake It 3 252 3 238
2005 Elena Paparizou My Number One 1 230 Top 12[b]
2006 Anna Wisi Everything 9 128 Organizator[c]
2007 Sarbel Yassou Maria 7 139 Top 10
2008 Kalomira Secret Combination 3 218 1 156
2009 Sakis Ruwas This Is Our Night 7 120 4 110
2010 Jorgos Alkieos i Przyjaciele Opa! 8 140 2 133
2011 Lukas Jorkas i Stereo Mike Watch My Dance 7 120 1 133
2012 Elefteria Elefteriu Aphrodisiac 17 64 4 116
2013 Koza Mostra i Agatonas Jakowidis Alcohol Is Free 6 152 2 121
2014 Freaky Fortune (feat. Riskykidd) Rise Up 20 35 7 74
2015 Maria Elena Kiriaku One Last Breath 19 23 6 81
2016 Argo Utopian Land 16 44
2017 Demy This Is Love 19 77 10 115
2018 Janna Terzi Oniro mu(Όνειρό Μου) 14 81
2019 Katerine Duska Better Love 21 74 5 185
2020 Stefania SUPERG!RL Konkurs odwołany
2021 „Last Dance” 10 170 6 184
2022 Amanda Tenfjord Die Together 8 215 3 211
2023 Wiktor Wernikos What They Say 13 14
2024 Marina Satti Zari(Ζάρι)

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (1974–2023)[edytuj | edytuj kod]

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Grecja przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw greccy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[17].

Legenda:

     1. miejsce

     2. miejsce

     3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji organizowane w Grecji[edytuj | edytuj kod]

Grecja była gospodarzem 50. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2005 roku, który odbył się w Olympic Indoor Hall w Atenach[16]:

Rok Miasto Miejsce Prowadzący
2006 Ateny Olympic Indoor Hall Maria Menounos
Sakis Ruwas

Nagrody im. Marcela Bezençona[edytuj | edytuj kod]

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody byli: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona[18].

Nagrody przyznawane są w trzech kategoriach[18]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Greccy reprezentanci otrzymali następujące wyróżnienia:

Rok Artysta Piosenka
2005[18] Elena Paparizou My Number One

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2005 roku odbył się specjalny koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, który został zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU) z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w całej historii imprezy. W stawce konkursowej znalazła się m.in. grecka propozycja „My Number OneEleny Paparizou, która wygrała 50. Konkurs Piosenki Eurowizji w 2005 roku. Utwór zajął ostatecznie czwarte miejsce ze 245 punktami na koncie[19].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
  2. Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004–2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.
  3. Kraj wygrał finał konkursu w 2005, dlatego nie musiał rywalizować w półfinale w 2006.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eurovision Song Contest 2005 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  2. Eurovision Song Contest 2006 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  3. John Egan: A night to remember. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2005-05-22. [dostęp 2016-10-09]. (ang.).
  4. Eurovision Song Contest 1975. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  5. Eurovision Song Contest 1976. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  6. Eurovision Song Contest 1982. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  7. Glen Webb: 29 years ago today – Germany get their first win with Nicole. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-04-24. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  8. Eurovision Song Contest 1983. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  9. Eurovision Song Contest 1984. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  10. Eurovision Song Contest 1985. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  11. Eurovision Song Contest 1986. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  12. Βιογραφία. polina.biz. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  13. Eurovision Song Contest 1999. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  14. Eurovision Song Contest 2000. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  15. Sietse Bakker: The end of a decade: Stockholm 2000. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2009-12-21. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  16. a b Greece in the Eurovision SSong Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  17. Points to and from GREECE. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).
  18. a b c Marcel Bezençon Award – an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  19. Congratulations. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).