Grzegorz z Antiochii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grzegorz
Wielce Błogosławiony Patriarcha Wielkiej Antiochii, Syrii, Cylicji, Mezopotamii i całego Wschodu
Kraj działania

Cesarstwo Bizantyńskie

Data śmierci

593

Patriarcha Antiochii
Okres sprawowania

571–593

Wyznanie

chalcedońskie

Kościół

Patriarchat Antiocheński

Wybór patriarchy

571

Grzegorz z Antiochii – grecki mnich, przełożony klasztoru w Jerozolimie i od 571 r. chalcedoński patriarcha Antiochii. Godnością tą obdarzył go cesarz Justyn II.

Grzegorz z Antiochii odbywał podróże misyjne po Mezopotamii, gdzie próbował łagodzić konflikty między zwolennikami Soboru chalcedońskiego i monofizytami. W 588 r. został oskarżony przez przeciwników, ale wybronił się dzięki pomocy adwokata Ewagriusza Scholastyka.

Z pism Grzegorza zachowały się trzy kazania:

  • O myroforach (czyli: kobietach niosących olejki do grobu Chrystusa)
  • O chrzcie Chrystusa
  • Mowa do zbuntowanego wojska.

Te ostatnie kazanie zostało wygłoszone w 589 r. podczas buntu żołnierzy w Litarba, które nastąpiło po trzęsieniu ziemi.

Przekłady w języku polskim[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz z Antiochii, Mowy, [w:] Światła ekumeny. Antologia patrystyczna, oprac. Andrzej Bober, Kraków 1965, ss. 292–294.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]