Guillermo Cañas – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guillermo Cañas

Państwo	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1977 Buenos Aires
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1995
Zakończenie kariery	2010
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	7
Najwyżej w rankingu	8 (6 czerwca 2005)
Australian Open	4R (2004, 2005)
Roland Garros	QF (2002, 2005, 2007)
Wimbledon	4R (2001)
US Open	3R (2004)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	47 (15 lipca 2002)
Australian Open	3R (2002)
Wimbledon	1R (2008)
US Open	2R (2008)
Multimedia w Wikimedia Commons

Guillermo Ignacio Cañas (ur. 25 listopada 1977 w Buenos Aires) – argentyński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Jako junior był w szerokiej czołówce światowej, osiągając w 1995 roku ćwierćfinał juniorskiego Wimbledonu oraz miejsce nr 18. w rankingu światowym juniorów. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową, a kontynuował ją do 2010 roku.

W 1999 roku dotarł po raz pierwszy do finału turnieju cyklu ATP World Tour w Orlando, gdzie uległ w decydującym meczu Magnusowi Normanowi. Odniósł również pierwszy triumf w zawodach tej rangi w konkurencji gry podwójnej w Bostonie, w parze z Martínem Garcíą.

W 2000 roku Cañas odniósł kontuzję nadgarstka, która wyłączyła go z gry na kilka miesięcy. Powrócił do rywalizacji w następnym sezonie i poprawił pozycję w rankingu z 227. miejsca na 15. dzięki czemu otrzymał nagrodę ATP Comeback Player of Year (najbardziej udany powrót roku). Wygrał w 2001 swój pierwszy turniej ATP World Tour, w Casablance, po zwycięskim finale z Tommym Robredo, a także był w finale w Stuttgarcie, ’s-Hertogenbosch i Wiedniu. W Stuttgarcie został mistrzem w grze podwójnej wspólnie z Rainerem Schüttlerem.

W 2002 roku Cañas awansował do finałów w Casablance i Stuttgarcie, a także wygrał turniej w Ćennaju i zawody z cyklu ATP Masters Series w Toronto. Pokonał w drodze po tytuł Rogera Federera, Jewgienija Kafielnikowa, Marata Safina, Tommy’ego Haasa i w finale Andy’ego Roddicka. Ponadto osiągnął po raz pierwszy ćwierćfinał w turnieju wielkoszlemowym, podczas Rolanda Garrosa eliminując m.in. Carlosa Moyę i Lleytona Hewitta, a poniósł porażkę z późniejszym zwycięzcą Albertem Costą.

Kolejna kontuzja przerwała karierę Cañasa w 2003 roku. Nie występował od marca do września i utracił miejsce w światowej czołówce. Ponownie udało mu się powrócić do tenisa w 2004 roku, w którym wygrał rywalizacje w Szanghaju, Stuttgarcie i Umagu. Argentyńczyk dotarł także do finału w Wiedniu.

W 2005 roku był po raz drugi w ćwierćfinale Rolanda Garrosa, przegrywając w pięciu setach z Mariano Puertą. Tego roku Cañas został zdyskwalifikowany na 2 lata za używanie środków dopingujących, co wykryło badanie przeprowadzone w lutym na turnieju w Acapulco. Obok kary zawieszenia tenisista został zobowiązany do zwrotu nagród finansowych, uzyskanych w kolejnych miesiącach w imprezach zawodowych.

Po powrocie z zawieszenia Argentyńczyk w 2007 roku triumfował w zmaganiach w Costa do Sauípe oraz był w finale w rozgrywkach ATP Masters Series w Miami, gdzie po drodze pokonał m.in. Rogera Federera, i w Barcelonie. Doszedł także do ćwierćfinału Rolanda Garrosa.

W latach 1998–2008 Cañas reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. Rozegrał przez ten czas łącznie 14 meczów, z których w 9 zwyciężył.

W 2008 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Z rywalizacji singlowej został wyeliminowany w 2 rundzie, natomiast z turnieju deblowego, w którym tworzył parę z Davidem Nalbandianem, odpadł w 1 rundzie.

W rankingu gry pojedynczej Cañas najwyżej był na 8. miejscu (6 czerwca 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 47. pozycji (15 lipca 2002).

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (7–9)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	26 kwietnia 1999	Orlando	Ceglana	Magnus Norman	0:6, 3:6
Zwycięzca	1.	15 kwietnia 2001	Casablanca	Ceglana	Tommy Robredo	7:5, 6:2
Finalista	2.	24 czerwca 2001	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Lleyton Hewitt	3:6, 4:6
Finalista	3.	22 lipca 2001	Stuttgart	Ceglana	Gustavo Kuerten	3:6, 2:6, 4:6
Finalista	4.	14 października 2001	Wiedeń	Twarda (hala)	Tommy Haas	2:6, 6:7(6), 4:6
Zwycięzca	2.	6 stycznia 2002	Ćennaj	Twarda	Paradorn Srichaphan	6:4, 7:6(2)
Finalista	5.	14 kwietnia 2002	Casablanca	Ceglana	Junus al-Ajnawi	6:3, 3:6, 2:6
Finalista	6.	21 lipca 2002	Stuttgart	Ceglana	Michaił Jużny	3:6, 6:3, 6:3, 4:6, 4:6
Zwycięzca	3.	4 sierpnia 2002	Toronto	Twarda	Andy Roddick	6:4, 7:5
Zwycięzca	4.	18 lipca 2004	Stuttgart	Ceglana	Gastón Gaudio	5:7, 6:2, 6:0, 1:6, 6:3
Zwycięzca	5.	25 lipca 2004	Umag	Ceglana	Filippo Volandri	7:5, 6:3
Zwycięzca	6.	3 października 2004	Szanghaj	Twarda	Lars Burgsmüller	6:1, 6:0
Finalista	7.	17 października 2004	Wiedeń	Twarda (hala)	Feliciano López	4:6, 6:1, 5:7, 6:3, 5:7
Zwycięzca	7.	18 lutego 2007	Costa do Sauípe	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	7:6(4), 6:2
Finalista	8.	1 kwietnia 2007	Miami	Twarda	Novak Đoković	3:6, 2:6, 4:6
Finalista	9.	29 kwietnia 2007	Barcelona	Ceglana	Rafael Nadal	3:6, 4:6

Gra podwójna (2–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	29 sierpnia 1999	Boston	Twarda	Martín García	Marius Barnard T.J. Middleton	5:7, 7:6(2), 6:3
Zwycięzca	2.	22 lipca 2001	Stuttgart	Ceglana	Rainer Schüttler	Michael Hill Jeff Tarango	4:6, 7:6(1), 6:4

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21]  (ang.).