Guwernantka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guwernantka ze swoim wychowankiem na obrazie Jeana Chardina

Guwernantkanauczycielka domowa, czasem pełniąca również rolę ochmistrzyni; męski odpowiednik tego pojęcia to guwerner lub guwernant. W Polsce guwernantkom powierzano zazwyczaj naukę i wychowanie młodszych dzieci, w wieku przedszkolnym. Najważniejszym przedmiotem nauczanym przez guwernantki i guwernantów były podstawy języka francuskiego. Stanowisko guwernantki było często jedynym sposobem zarobkowania dla niezamożnych a wykształconych niezamężnych kobiet.

W polskich domach często zatrudniano też guwernerów; często byli to młodzi niezamożni ludzie (studenci), próbujący zarobić na studia lub utrzymać się w czasie studiów. Taki etap życia przeszli m.in. Bolesław Prus, Stefan Żeromski, Henryk Sienkiewicz, który przez rok uczył najstarszego syna Ludwika Weyhera[1], Mikołaj Chopin – przez 6 lat uczył Marię z Łączyńskich Walewską[2].

Pojęcie „guwerner” pojawiło się w połowie XVIII wieku wraz z modą na francuszczyznę (zastępując wcześniejszego „preceptora”).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. GUWERNANTKA - definicja i synonimy słowa guwernantka w słowniku [online], educalingo.com [dostęp 2021-01-18] (pol.).
  2. Anna Mieszczanek, 2020: Przedwojenni. Wyd. Muza, strona 44.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]