Hailuoto – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hailuoto
Ilustracja
Mapa wyspy
Kontynent

Europa

Państwo

 Finlandia

Akwen

Morze Bałtyckie

Powierzchnia

200,53 km²

Najwyższy punkt

Hyypänmäki, 31 m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


948
4,73 os./km²

Położenie na mapie Finlandii
Mapa konturowa Finlandii, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hailuoto”
Ziemia65°01′N 024°43′E/65,016667 24,716667

Hailuoto (szw. Karlö) – fińska wyspa na Morzu Bałtyckim, a także gmina w regionie Ostrobotnia Północna. Jej powierzchnia (nie licząc morza) wynosi 200,53 km², z czego 1,7 km² stanowią śródlądowe wody[1]. Zamieszkuje ją 948 osób (wrzesień 2023[2]). Sąsiaduje z gminami Oulu, Lumijoki oraz Siikajoki.

Hailuoto leży na wodach Zatoki Botnickiej, naprzeciwko miasta Oulu. Prom samochodowy kursuje pomiędzy wyspą a Oulunsalo, zaś w zimie na zamarzniętych wodach zatoki funkcjonuje droga lodowa.

Powierzchnia wyspy stale rośnie, dzięki wznoszeniu lądu przez ruchy izostatyczne. Szacuje się, że po raz pierwszy wyłoniła się na powierzchni Bałtyku około 1700 lat temu, a jej obecny kształt powstał dzięki połączeniu wielu uprzednio istniejących mniejszych wysp. Dwie największe – Santonen i Hanhinen – połączyły się w jedno około 200 lat temu. Ostatecznie wyspa połączy się ze stałym lądem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]