Hamid ibn Sa’id – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hamid ibn Sa’id – władca (imam) Omanu w latach 1786–1792.

W walce z buntującymi się plemionami pomagała mu Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska, co związało kraj z Wielką Brytanią i stopniowo uzależniało go od brytyjskiej pomocy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia Historyczna Świata, tom IX Azja -cz. 2, Kraków 2002, s. 233-234.

p
d
e

Ahmad ibn Sa’id (1749–1783)
Sa’id ibn Ahmad (1783–1784)
Hamid ibn Sa’id (1784–1792)
Sultan ibn Ahmad (1792–1804)
Salim ibn Sultan (1804–1806)
Sa’id ibn Sultan (1806–1856)
Suwajni ibn Sa’id (1856–1866)
Salim ibn Suwajni (1866–1868)
Azzan ibn Kaks (1868–1871)
Turki ibn Sa’id (1871–1888)
Fajsal ibn Turki (1888–1913)
Tajmur ibn Fajsal (1913–1932)
Sa’id ibn Tajmur (1932–1970)
Kabus ibn Sa’id (1970–2020)
Hajsam ibn Tarik Al Sa’id (od 2020)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hamid_ibn_Sa’id&oldid=74319616”